αρχικα ηρεμησε.εκανες λαθη, αλλα δεν σημαινει πως δεν μπορεις να τα διορθωσεις.πρωτο και σημαντικο μιλησε με τους γονεις σου. αντεχουν να σε συντηρησουν οικονομικα ακομα; πηγαινε στη σχολη σου, ξεκινα διαβασμα , αφοσιωσου σε αυτο. εχεις τρεις εξεταστικες που να μπορεις να ελαφρυνεις το προγραμμα σου. διαφορετικα δυο αν πας για σεζον. το επομενο ετος ισως να βρεις και μια δουλεια για ημιαπασχοληση αν εισαι σε καλυτερη κατασταση.δεν εισαι η πρωτη ουτε η τελευταια που εκανε λαθη για τη σχολη της. μην λες τι θα μπορουσε να ειχε γινει, θα μπορουσαν να ειχαν γινει πολλα ,σε αυτο που χρειαζεσαι να εστιασεις τωρα ειναι η σχολη σου και τι θα κανεις με αυτην.ευθυνη μηπως εχει και πως λειτουργουσες μεσα σε αυτη την σχεση για αυτην την κατασταση; οπως και να εχει δωσε την ενεργεια σου εκει.
8.11.2018 | 10:54
Δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι
Eίμαι 22 ετών, 5ο έτος στη σχολή χρωστάω άπειρα μαθήματα και χώρισα με το αγόρι μου μετά από 4 χρόνια λόγω απόστασης. Δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι. Σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρω το πτυχίο και πανικοβάλλομαι όσο δεν πάει, γιατί τα μαθήματα είναι πολλά και η σχολή πολύ δύσκολη γενικά. Δεν αντέχω να επιβαρύνω άλλο τους γονείς μου οικονομικά.Το σενάριο της δουλειάς παρ'όλα αυτά τώρα είναι ουτοπικό, γιατί δεν θα πάρω ποτέ πτυχίο. Επιπλέον σκέφτομαι πως αν είχα κάνει αυτό που πρέπει από το 1ο έτος, ενδεχομένως να είχα τελειώσει τώρα και να ήμουν με το πρώην αγόρι μου, γιατί πραγματικά αγαπιόμαστε πολύ. Έχω πελαγώσει πάρα πολύ.. Νιώθω τόσο άσχημα...Κοντεύω να σκάσω.Προσπαθώ να εστιάσω στις υποχρεώσεις μου και να μη σκέφτομαι τον πρώην μου.. Απλά θυμώνω με τον εαυτό μου, που φέρθηκα τόσο ανώριμα, και εξαιτίας μου έχασα κάτι τόσο όμορφο από τη ζωή μου..
2
