ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 25. στη ζωη μου εχω βρεθει λογω κοινων ενδιαφεροντων/δραστηριοτητων με καθε λογης ανθρωπους . απο ακροδεξιους μεχρι αναρχικους. εχω δει μπροστα στα ματια μου ξυλοδαρμους και απο τα 2 στρατοπεδα, θανατο πολυ κοντινου μου ανθρωπου απο ακροδεξιο, ρητορικη μισους, ντραγκια. πιστευα οτι ολα αυτα ειχαν διαμορφωσει το ποιος ειμαι γιατι ενιωθα ψυχικα νεκρος για τουλαχιστον ενα χρονο. θα σας πω και αυτο ομως. μια ομορφη ψυχη με βοηθησε να ξαναγαπησω, μου εδειξε τη σημαινει πραγματικη αγαπη. ειχα κανει πολλες σχεσεις αλλα ποτε δεν ειχα νιωσει ετσι. ομως εμαθα ποια ειναι η πραγματικη φρικη. να βλεπεις τον ανθρωπο σου να εξαφανιζεται μπροστα στα ματια σου και να νιωθεις ανυμπορος. οτι και να προσπαθεις να μην εχει αποτελεσμα. νιωθω καταραμενος.