Ξεκινώ με το πιο ανώδυνο. Με τις δεκαετίες έχω με πικρή πείρα μάθει ότι όταν μας δίνεται μια ευκαιρία πρέπει πάντα να λέμε "ναι", χωρίς να περιμένουμε πότε θα έρθει η επόμενη, γιατί συνήθως δεύτερη δεν ξανάρχεται. Πάω και στο σοβαρό.Ο λόγος που έχει απομακρυνθεί εικάζω ότι είναι το ζήτημα υγείας και πώς θα το αντιμετωπίσει, κι όχι η δική σου "πίεση", ενδεχομένως δεν σου αποκαλύπτει τα πάντα σχετικώς για διάφορους λόγους. Η νοοτροπία του ασθενούς είναι περίεργη και δεν γίνεται πλήρως κατανοητή από τον υγιή. Σαφώς κι αναβάλλει να πάει στο γιατρό επειδή φοβάται τι θα μάθει, τρέμει τι θα περιλαμβάνει η αγωγή/θεραπεία/χειρουργείο, επειδή δεν ξέρει πώς θα οργανώσει την καθημερινότητα γύρω από αυτό. Το "θα είμαι δίπλα σου και μαζί θα το αντιμετωπίσουμε" είναι τελείως χαζή κουβέντα, παρόλο που λέγεται με τις καλύτερες των προθέσεων, επειδή μόνος του είναι ο άλλος στο χειρουργικό κρεββάτι ή στο κρεββάτι του νοσοκομείου, δεν γίνεται και στο δικό σου σώμα η διαδικασία. Ούτε ρισκάρεις εσύ παρενέργειες, ούτε έχει εσύ την αγωνία αν θα βγείς ζωντανός, ούτε περνάς εσύ τους πόνους. Ασφαλώς κι είναι τεράστιας σημασίας να ενδιαφέρεται κάποιος δικός σου άνθρωπος και να σε βοηθάει πρακτικά σε όλη αυτή την διαδικασία, και σίγουρα εκτιμάται από όλους όσοι έχουμε υπάρξει ασθενείς. Ωστόσο μεταξύ αυτού και του να πιστεύει στ'αλήθεια κάποιος ότι "μαζί περνάνει το πρόβλημα" έχει μια απόσταση. Τέλος επειδή δεν μας λες σε τι πρόβλημα υγείας αφορά, να επισημάνω ότι αν είναι γυναικολογικής φύσης (κύστεις στις ωοθήκες; ενδομητρίωση; κλπ) το να έχει χλιαρέψει στο σεξ είναι απολύτως αναμενόμενο και δεν σχετίζεται άμεσα με σένα και τους χειρισμούς σου. Εύχομαι το καλύτερο και στους δυο σας.
24.11.2018 | 05:41
μηπως την πιεσα;
στα πρωτα σταδια της σχεσης μας ημασταν αχωριστοι. και κυριως απο το μερος της. περναγαμε πολλες ωρες μαζι.ομως τον τελευταιο μηνα εχω δει μια τεραστια αλλαγη για την οποια νιωθω οτι οφειλομαι. της εκανα καποια παραπονα οτι δεν προσεχει τον εαυτο της, γιατι εχει ενα προβλημα υγειας και δεν παει πισματικα χωρις λογο στον γιατρο. πριν καν της το πω ηξερα οτι θα αλλαξει η σχεση μας αλλα δεν μπορουσα να την βλεπω να ποναει, την αγαπαω. τελικα πηγε και μετα απο μηνες ασταματητου πονου ειναι σχετικα καλα.απο τοτε εχει αλλαξει. σταματησε να ειναι τοσο θερμη, σταματησε να ερχεται συχνα σπιτι μου και κατα συνεπεια κανουμε λιγοτερο σεξ. αρχισε να ακυρωνει εξοδους και για μια περιοδο 2 βδομαδων μου ειπε οτι θα περασει λιγο χρονο με την οικογενεια της. επειδη ειναι περιεργη οικογενεια, να σας πω την αληθεια χαρηκα πολυ γιατι χριαζονται ποιοτικο χρονο. ομως ταυτοχρονα εβγαινε και με φιλους,φιλες βολτες και μοναχα 1 φορα με στριμωξε σε ενα 2ωρο. δεν εκανα κανενα παραπονο και δεν ειπα τιποτα. απλα στεναχωρηθηκα γιατι την εβλεπα να απομακρυνεται.ειχαμε πει να βγουμε πριν 1 βδομαδα αλλα της ετυχε κατι οντως ξαφνικο. θα περναγαμε ολη την μερα μαζι. της ειπα, και το εννουσα, οτι δεν υπαρχει θεμα, ας το κανουμε αλλη φορα. αυτη προτεινε να συναντηθουμε για ενα 2ωρακι αλλα επειδη ερχεται απο μακρια και επειδη ημουν αρρωστος δεν μπορουσα να τη συναντησω καπου στη μεση της λεω αστο για αυριο . επειδη ποναει ακομα και ειναι 1 ωρα πηγαινελα δεν ηθελα να ταλαιπωρηθει. και της το ειπα οτι αυτος ειναι ο λογος. το κανονιζουμε και βγαινουμε την αλλη μερα και περασαμε ομορφα.μετα απο εκεινη τη μερα δεν ξερω τι εγινε αλλα ειναι εντελως ψυχρη. με κατηγορει για τα παντα και οτι δεν ειμαι εγω αυτος που δεν θελει να την βλεπω γιατι δεν δεχτηκα να ερθει εκεινο το 2ωρο. ενω το εκανα για εκεινη.νιωθω οτι ειμαι ο μοναδικος που ανησυχει για την υγεια της , η οποια ακομα δεν ειναι καλα. αν κοιταγα τη δουλεια μου και δεν μιλαγα μπορει να ημασταν καλα. ποναγε ομως αφανταστα απο τις αρχες του ετους.τι να εκανα;... οδευει προς χωρισμο η φαση, και νιωθω ασχημα που δεν βλεπει οτι το εκανα για εκεινη. μηπως δεν επρεπε να της το πω; μηπως την γεμισα ενοχες; μηπως ειμαι εγω ο περιεργος;σας παρακαλω θα ηθελα πολυ να ακουσω την αποψη σας.
1
