ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα παρέα με κάποιον, τα φτιάξαμε, αυτός με ερωτεύτηκε αλλά εμένα δεν μου βγήκε αν ξεκινήσαμε πολύ δυνατά. Στεναχωρήθηκα παρά πολύ που μου έτυχε ένας τόσο γλυκός και καλός άνθρωπος αλλά δεν ένιωσα έρωτα. Νιώθω ανάπηρη σχεδόν και έχω ένα ανεξήγητο άγχος πως θα γίνεται πάντα το ίδιο. Με έτρωγαν οι ενοχές εν τω μεταξύ, αλλά αυτός μου είπε ότι ξηγηθηκα μια χαρά, ότι είμαι πολύ γλυκός άνθρωπος (ναι ουυυυ μες την καλοσύνη πάντα) και για αυτό με θέλει έστω σαν φίλη. Δεν αποσκοπεί στο να κάνουμε πάλι κάτι, τον ξέρω καλά, αυτό το άτομο απλά με θέλει στην ζωή του γιατί τον ηρεμώ λέει ( εγώ η νευρικότητα η ίδια). Κάναμε μαζί μια δραστήριοτητα και θέλει και επιμενει να συνεχίσω να έρχομαι στον σύλλογο σαν να μην έγινε τίποτα... Νιώθω ότι δεν είναι σωστό αυτό. Όταν κάνει μπαμ πως κάποιος σε θέλει ενώ εσύ όχι δεν πρέπει να δώσεις χώρο; Παιζει να με διαβάζει τώρα, αν με διαβάζεις να ξέρεις πως σε νοιάζομαι πολύ και πως θέλω να είσαι καλά. Ευχαριστώ και συγγνώμη.