Ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι τώρα μας συντηρούν οι γονείς μας και ζούμε στο συννεφάκι μας καλως η κακως. Όμως η αλήθεια είναι, ότι όσο είσαι νέος, πρέπει να προσπαθήσεις να γίνεις κάτι ώστε να είναι η ζωή σου και πιο εύκολη μετά... Δεν μου αρέσει να φαντάζομαι τον εαυτό μου στα 25 πχ να μην έχω κάποια επαγγέλματικη προοπτική... Και ξέρεις, μετά είναι όλα πιο περίπλοκα και επηρεάζονται όλοι οι τομείς της ζωής σου. Ανησυχώ ότι αν τα παρατήσω τώρα θα τα βρω μπροστά μου μετά. Να σου πω την αλήθεια, αν και έχω πάρει ζεστά αυτο που κάνω, σίγουρα δεν είναι το πάθος μου και σίγουρα αν είχα μόνο αυτό δεν θα ήμουν καλά, αλλά πιστεύω ότι οι σπουδές απαιτούν και χρόνο και προσοχή... Γενικά αγχώνομαι , αλλά προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία και να βγαίνω έξω 3-4 φορές την εβδομάδα :/
11.12.2018 | 10:45
Η σπουδη μου, η ζωη μου!
Χθες κατι μεσα μου ξυπνησε και συνειδητοποιησα οτι τα εχω κυριολεκτικα πονταρει ολα στη σπουδη μου. Η σπουδη μου εχει γινει η ζωη μου. Χαρες, λυπες, αγχη ολα, τα ελεγχει η σπουδη αυτη. Και ρωτησα τον εαυτο μου την πιο απλη ερωτηση: "Χανονται ολα σου τα ονειρα χωρις τη σπουδη ή μηπως μπορεις να εισαι ευτυχισμενη και χωρις αυτην;" Και η απαντηση, ηταν οτι τα ονειρα και τα σχεδια που εχω στο μελλον για τον εαυτο μου, δεν επηρρεαζονται και πολυ ειτε εχω ειτε δεν εχω αυτο το πτυχιο. Και πραγματι, δεν αξιζε τοσο καιρο ολο αυτο το τρομερο και χαοτικο στρες για ενα τιποτε. Και βρισκομαι σε ενα σοκ αυτη τη στιγμη. Με τον εαυτο μου που εχασε φιλους, ερωτες, εξοδους, ελευθερους χρονους, χομπυ, οικογενειακες στιγμες, χαλαρωση, διακοπες, για μια σπουδη που και χωρις αυτην, παλι χαρουμενη και ευτυχισμενη θα ημουνα. Ντρεπομαι που θυσιασα ολα τα ομορφα που προσφερει η ζωη, για ενα χαρτι στον τοιχο, που και στο τελος, ισως και να μη το παρω ποτε. Πρεπει να ηρεμισω και να ξαναρχισω τη ζωη μου με διαφορετικες προτεραιοτητες, και λιγοτερα αδικα αγχη.
1
