ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρκετα συχνα, καθομαι και σκεφτομαι ποσο λαθος διαχειριστηκα τα σχολικα μου χρονια. Ολη τη διαρκεια του γυμνασιου περασα δυσκολα. Δεν ξερω αν μπορω να το πω λεκτικο bulling μιας και δεν θελω να θιξω ατομα που περασαν πιο δυσκολα απο εμενα. Αλλα περνουσα ατελειωτο χρονο κλαιγοντας. Ηταν κατι κοπελες που οτι ελεγα το κατεκριναν, ειτε ηταν καλο ειτε ηταν κακο. Αυτες μιλουσαν ασχημα για μενα η μια στο αυτι της αλλης και μου πετουσαν κακοβουλα σχολια σε οτι πηγαινα να πω. Η μια απο αυτες μου κολλησε ενα χαρτι στην πλατη που ελεγε οτι ειμαι ηλιθια και οτι ολοι με φωναζουν ετσι. Εκει απογειωσα το κλαμα μου. Εκεινη την ημερα ηταν η μανα μου στο σχολειο που ειχε ερθει να ρωτησει για τις επιδοσεις μου. Με ειδε να κλαιω και της εξηγησα τι εγινε. Επιασε την κοπελα που μου μιλουσε ασχημα και της ειπε "τι σου εκανε και της φερεσαι ετσι;" "Ζητα της συγνωμη αλλιως θα παω στη διευθυντρια" Εκεινη δεν μου ζητησε συγνωμη ποτε, αλλα το μαρτυριο μου απο εκει και περα ειχε τελειωσει καθως δεν με ξαναενοχλησε. Ομως, μπορει το μαρτυριο απο εκεινη μα ειχε τελειωσει, συνεχιστηκε ομως απο αλλον στη δευτερα γυμνασιου που ηταν αγορι. Εκεινος με εβριζε μπροστα σε ολους χωρις να του εχω κανει κατι απλα με μισουσε. Με ελεγε ηλιθια,μπαζο, κουφη, με ειχε πει ζωο μπροστα σε ολους κλπ. Εκει ο συναισθηματικος μου κοσμος κατερρευσε. Δεν ηθελα να πω στους γονεις μου τι γινοταν γιατι αυτη τη φορα τον φοβομουν περισσοτερο απο αυτην ππυ αμαφερθηκα πριν. Ευτυχως οταν εφτασα τριτη γυμνασιου, σκεφτομπυν πιο λογικα και καταφερα να μην με.ενοχλουν τοσο πολυ τα σχολια των αλλων "σκληρυνα" αυτο απο τη μια ειναι καλο απο την αλλη θεωρω πως εχασα ενα μεγαλο μερος της καλοσυνης μου.