26.12.2018 | 17:02
Είναι που πάντα η αγάπη αργεί;
Στον υπολογιστή χριστουγεννιάτικα τραγούδια και στο κεφάλι μου πολλές σκέψεις. Σκέψεις που μου είναι αρκετά δύσκολο να εκφράσω. Ενώ στους περισσότερους τομείς της ζωής μου είμαι αρκετά ικανοποιημένος, μέρες που είναι με πιάνει μια μελαγχολία, κάτι μου λείπει. Μου λείπει η συντροφικότητα. Φίλοι; Αρκετοί, με τους οποίους περνάω πολύ όμορφα και με γεμίζουν σε τεράστιο βαθμό. Ωστόσο ακόμα λείπει αυτός ο ένας -όχι ο μοναδικός, ο ένας-. Τους αντέχω ζευγαρωμένους, αλλά εγώ γιατί να μην έχω; Δεν με πήραν τα χρόνια, αλήθεια είναι. Θα έρθει, πραγματικά το πιστεύω. Αλλά πονάει λίγο που αργεί. Ευκαιρίες ίσως υπάρχουν, ωστόσο δεν θέλω να με μοιράσω από εδώ και από εκεί. Δεν νομίζω ότι παίζει ρόλο το ότι είμαι ομοφυλόφιλος και αναζητώ άτομα του ίδιου φύλου. Ίσως και να παίζει, λόγω πιθανοτήτων. Δεν με νοιάζει τόσο ο λόγος. Βλέπω ζευγάρια γύρω μου και πραγματικά δε ζηλεύω αλλά χαίρομαι γι αυτούς, χαίρομαι ακόμα και αν αυτό που βλέπω είναι μόνο η βιτρίνα. Ξέρω και βλέπω΄από φίλους πως είναι οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων που είναι σαν και εμένα. Περιστασιακές σχέσεις, γρήγορη εναλλαγή συντρόφων, ξεθωριασμένα αισθήματα. Δε με γεμίζει αυτό. Εξαιρέσεις; Φυσικά και υπάρχουν. Γιατί όμως να είμαι εγώ η εξαίρεση; Προς το παρόν δεν είμαι. Ίσως κυλήσω και γίνω και εγώ μέρος αυτού του συστήματος προσπαθώντας να χάσω όσο το δυνατόν λιγότερο από τον εαυτό μου.
0