ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξερω τι τίτλο να βάλω. Ειναι η πρώτη φορά που δεν εχω με κάποιον να μιλήσω οχι γιατι τους εχω χάσει απλα επειδή ξερω ότι δε θα με καταλάβει κανείς. Είμαι 22 χρονών και έχω μια σχέση 2 χρόνια τωρα, με τα πάνω της και τα κάτω της με έναν άνθρωπο τοσο μυστήριο και τόσο κλειστό που νόμιζα ότι τον ηξερα αλλα οχι δεν τον ξέρω. Μένουμε μαζί εδω και κανα 2μηνο. Τοσο όμορφα και τόσο ωραία. Το σπιτάκι μας το ζεστό, με τους 2 μας να δουλεύουμε όλοι μέρα για να μη μας λείψει τίποτα. Πριν από τη συγκατοίκηση ειχαμε χωρίσει 2 φορες γιατι μου έλεγε ότι έχει πολύ πίεση αυτο το καιρο και ότι και εγώ γκρινιάζω συνεχεια πράγμα που δεν είχε αδικο. Έχω μεγαλώσει σε μια πολύ ευκαταστατη οικογένεια με όλες τις ανέσεις μου ενώ εκείνος οχι και τόσο. Δουλεύει από πολυ μικρός ότι δουλεια βρει ετσι ώστε να επιβιώσει. Να μη τα πολυλογώ ειναι ένας άνθρωπος ο οποίος εχω κάνει παρα πολυ υπομονη και πιστέψτε με εχω κι άλλη. Πρωτη φορα μου συμβαίνει να υπομενω τοσα πράγματα και να θελω να συνεχίσω κι άλλο. Μη με ρωτήσετε γιατί το κάνω απλα τον εχω βάλει πάνω απ'όλους και πάνω και από μένα. Έχει έρθει λοιπον η Μέρα 29/12/18 λιγες μερες πριν αλλαξει ο χρόνος ενώ ειμασταν καλα, λεω καλα γιατί μπορούσαμε να ειμασταν τελεια, που ξεσπάει για τη γκρίνια μου απ ότι μου είπε και ότι δεν αντέχει άλλο. Είναι η 3η φορα μονο που τωρα μένουμε μαζί. Το βράδυ που τσακωνομασταν μου μίλησε πρωτη φορα για την παιδική του ηλικία και με έκανε να κλαιω ακομα πιο πολυ. Καταλαβαινω οτι έχει περάσει πολυ δύσκολα και ότι χρειάζεται κάποιον που να μην τον δυσκολεύει περισσότερο. Μου είπε λοιπόν ότι δεν αντέχει κανέναν και το παθαίνει συχνά αυτο και καταλαβαίνω και νιώθω ότι και εγώ φταίω. Δε θέλει να βλέπει άνθρωπο.. με κοιτάει λες και είμαι ξένη και απλα μου λέει οτι δε πρόκειται να αλλάξει κάτι γιατί του ειπα να δώσει μια ακόμα ευκαιρία και μου λέει δε θα αλλάξει κάτι. Με πονάει τόσο πολύ που ένας άνθρωπος που λατρεύω και ας με κάνει ότι θέλει γιατί ειμαι ηλιθια με χειρίζεται ετσι με αυτή την απάθεια και απλα τωρα το νιώθω περισσότερο γιατί μένουμε μαζί.. κοιμήθηκε διπλα μου και δεν τον άφησα από την αγκαλιά μου ολο το βραδυ αλλα εκεινος τίποτα. Ξερω θα μου πείτε ας τον αφήσω και να βρω κάποιον που να μου αξίζει το θέμα όμως είναι ότι αυτό που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο δεν ειναι μονο αγαπη. Είναι ο άνθρωπος μου. Ναι θα μου πείτε θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι μου και να μη καθομαι να στεναχωριέμαι και ότι ειμαι μικρη. Η φίλη μου μου λέει οτι καθομαι σε ένα σπίτι και δε ζω. Μα βγαινω εξω και μπορω να πω ότι δε περνάω και τόσο καλά. Καλα θα περασω αμα είναι και εκεινος μαζι μου. Εχω εξαρτηθει τόσο πολυ απο κεινον που τον πιεζω και ειναι λαθος. Ήθελα να ξερα ποσα ψυχολογικα μπορεί να έχω. Δε ξερω αν έβγαλε τίποτα νόημα από αυτά που έγραψα. Δε το χω και πολύ με το να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Απλα οντως δεν ειχα καπου να τα πω.. δεν ένιωσα καλυτερα. Σκεφτομαι να το σβήσω όλο και να βγω από τη σελίδα αλλα ποιο το νόημα; μια ωρα έγραφα ας τα διαβάσει και κάποιος. Καλή χρονιά να έχετε όλοι σας.