ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια διπλή προδοσία πριν από τέσσερα χρόνια με έκαναν να αναθεωρήσω πάρα πολλά πράγματα μέσα μου, γύρω μου και ενώ προσπάθησα πάρα πολύ να μην το βάλω κάτω,έφτασα για ένα διάστημα στο σημειο να χάσω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους και μετά στον εαυτό μου. Μετά από όλο αυτό ξαναήρθα σε επαφή με το μέσα μου και τουλάχιστον δεν αισθάνομαι λύπη. Αυτό που με εμποδίζει πλεον στην καθημερινό τη τα μου είναι πως όταν είμαι με κόσμο κάνω αρνητικές σκέψεις και με πιάνει τρέμουλο. Ανεβαίνουν οι παλμοί και παραλυω ή μια άλλη φορά ένιωσα πως θα λυποθυμησω.Οι αρνητικές σκέψεις είναι πως δεν νοιώθω αρκετή.Πώς δεν μπορώ να υποστηρίξω τον εαυτό μου αν χρειαστεί και νοιώθω πως δεν έχω αυτοπεποιθηση.Εχω χάσει με λίγα λόγια τον αυθορμητισμό μου με τους ανθρώπους. Ξερω πως κατά βάθος μπορώ να με υποστήριξω,μια χαρά απόψεις έχω και δεν το παθαίνω πάντα αλλά πολλές φορές και με δυσκολεύει αλλά και με στεναχωρεί.Οταν το παθαίνω αυτό θελω να απομακρωνθω και με πιάνει θλίψη και παραίτηση.Γιατί δεν μπορώ να το απόβαλλω και να είμαι όπως και πριν;Είμαι μόνο 29 και είναι άδικο να μην μπορώ να απολαύσω όπως πριν την κάθε στιγμή.