ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω πάθει σοκ με τα περισσότερα σχόλια! Πόσο απερισκεπτοι είστε ορισμένοι! Πως μπορείτε και συμβουλευετε με δέκα αράδες τι θα κάνει η άλλη με το σώμα της και με ένα θέμα που θα καθορίσει τη ζωή και την ψυχολογία της; Έγραψε ένα κειμενάκι και μπορεσατε με βάση αυτό να της γράψετε τι θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να κάνει; Έχει διλήμματα και της βάζετε κι άλλα! Ήμαρτον! Κοπέλα μου, να εμπιστευτείς το ένστικτο σου και να μιλήσεις το συντομότερο δυνατό με την οικογένεια σου ή αν αυτό δεν είναι εφικτό με κάποιον γιατρό, γυναικολόγο, ψυχολόγο. Το συντομότερο δυνατό! Θα σε βοηθήσει πολύ. Εμπιστεύσου με! Καλή δύναμη. Όλα θα πάνε καλά..

ναι ναι...μην κανεις εκτρωση....χαζα τωρα!!η χωρα αυτη χρειαζεται ακομα ενα διαλυμενο ζευγαρι γυρω στα 25 κ μια μανα μονη της να παλευει να μεγαλωσει ενα παιδι...εγω ειμαι υπερ!!συνεχισε με αυτα τα μυαλα

Χρειάζεσαι βοήθεια ψυχολογικά και οικονομικά άμεσα. Αφήστε τους φόβους και τους δισταγμούς και συζητήστε με τους γονείς σας. Είμαι σίγουρη ότι θα σταθούν αρωγοί. Όλα θα γίνουν κοριτσάκι, πρέπει όμως να είσαι δυνατή τώρα.

Μιλα με τους γονεις σου.... τι το συζητας;;;

Ευτυχώς που τα άφησες ανοιχτά, γιατί δεν θα ξέραμε τι να κάνουμε.Καλη επιτυχία!

Το βέβαιο είναι ότι με 3 κατοστάρικα προφανώς και δεν ανοίγετε σπίτι έχοντας και τη φροντίδα ενός παιδιού. Άρα, πρέπει να αυξηθούν με κάθε τρόπο τα εισοδήματά σας, ή να τσοντάρουν γενναία οι παππούδες εκατέρωθεν. Το να σου πω ότι ''με αγάπη και έρωτα θα λύσετε τα προβλήματα'', είναι απλά παρόλες. Καλή δύναμη.

Είναι δύσκολο πολύ να μεγαλώνεις ένα παιδάκι. Θέλει πολύ χρήμα, πολύ χρόνο και πολλές προσωπικές θυσίες. Και κυρίως θέλει την απόλυτη στήριξη των γονιών σου / σας. Αν την έχεις δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Και τις σπουδές σου συνεχίζεις κανονικά και το παιδί μεγαλώνει μια χαρά με τόσους ανθρώπους γύρω του. Μπορεί να χαρούν πολύ κιόλας. Αν δεν την έχεις όμως, ξεκινάτε έναν τεράστιο αγώνα για τον οποίο πρέπει να είσαι προετοιμασμένη και συνειδητοποιημένη. Και ναι, φυσικά λογικό θα ήταν να μείνετε μαζί και για γραφειοκρατικούς λόγους να κάνετε έναν γάμο, χωρίς να χρειάζεται βέβαια να ξοδέψετε ούτε σεντ παραπάνω από αυτά των χαρτοσήμων κλπ. Η αναγνώριση τέκνου εκτός γάμου είναι γολγοθάς στην Ελλάδα. Εκτός αν φυσικά θέλετε τα σόγια κάτι άλλο.Υ.Γ. Για την έκτρωση εξάλλου (που εμένα με στεναχωρεί και μόνο ως λέξη γιατί εγώ δυστυχώς έχω χάσει άθελά μου εμβρυάκια) και ως επιλογή να την σκεφτόσουν, νομίζω είναι πλέον αργά. Το έμβρυο είναι πλέον ανθρωπάκι με χεράκια, ποδαράκια κλπ και νομικά απαγορεύεται μετά τη 12η βδομάδα κύησης που όπως τα περιγράφεις, υποθέτω την έχεις πλέον ξεπεράσει. Επίσης οπωσδήποτε να πάτε σε έναν γυναικολόγο να σε κοιτάξει και να επιβεβαιώσει την καλή έκβαση της εγκυμοσήνης. Από το θετικό τεστ μέχρι αποκτώ παιδί υπάρχει κάποια απόσταση. Μην το αναλύω εδώ πέρα. Είναι και θέμα της δικής σου υγείας και έχεις ήδη αργήσει!

Η έκτρωση λες δεν είναι στα σχέδια σας, αλλά κατά τη γνώμη μου πρέπει να τη σκεφτείτε σοβαρά ως την καλύτερη λύση.Ουσιαστικά δεν μπορείτε μόνοι σας να μεγαλώσετε ένα παιδί. Ουσιαστικά θα φορτώσετε ένα μωρό (άρα μια ακόμη ευθύνη) στους γονείς σας.Και από οικονομικής πλευράς (εδώ δεν βγάζετε αρκετά για να μείνετε μόνοι σας, ποιος θα φροντίσει τα έξοδα του μωρού;) και από πλευράς καθημερινών αναγκών (είσαι διατεθειμένη να εγκαταλεψεις την ανέμελη ζωή σου και να αφιερωθείς στη φροντίδα ενος μωρού; Ποιος θα το προσέχει οταν δουλεύεις, πας στη σχολή ή θες να βγεις; Ξέρεις τι συνεπάγεται ένα παιδί στο πρακτικό κομμάτι;)Και για να φοβάσαι να το πεις στους γονείς σου, ενδόμυχα όλα αυτά που έγραψα τα ξέρεις, απλά στέκεσαι στο ρομαντικό κομμάτι του να έχεις ένα μωρό και στις βλακείες οτι η έκτρωση = έγκλημα, κτλ.Μεγαλύτερο όμως έγκλημα είναι να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί χωρίς να είσαι ικανή να το μεγαλώσεις. Και θε έρθει η στιγμή που θα το γεμίσεις τύψεις γιατί σου στέρησε εμπειρίες και την ξεγνοιασια των φοιτητικών σου χρόνων. Έχεις χρόνια μπροστά σου για να κάνεις παιδιά, αλλά τα χρόνια αυτά δεν θα τα ξαναζήσεις.

Είναι ένα ευαίσθητο θέμα καλό θα ήταν να το συζητας με το αγόρι σου και να βάλετε κάτψ τα αρνητικά και τα θετικά και να αποφασίσετε μαζί... Επίσης αν δεν μπορείς ψυχολογικά όλη αυτή την πίεση μπορείς να το συζητήσεις και με έναν ψυχολόγο.καλη συνέχεια όλα καλά με δύναμη και όλα για κάποιο λόγο γίνονται :)