ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως να το πω.. Δε ξερω.. Καθε φορά που παει να γινει κατι.. να κανει κατι κ αυτος πχ.. ενω στην αρχη δειχνει την προθεση ή δειχνει να καταλαβαινει οταν μιλαμε, τελικα βρισκει δικαιολογιες για να κανει βηματα προς τα πισω.. Τα παντα ειναι δυσκολα.. Ηταν να παμε διακοπες παρεα αλλα δεν ηρθε γιατι... δε του' βγαινε.. Ηταν να ερθει σπιτι τις προαλλες αλλά.. Ηταν κουρασμενος μωρε το καημενο- αλλα δεν ειχε κανει τιποτα ουσιαστικα κουραστικο (για το τι δουλεια ειχα κανει εγω για να κανω ομορφη ατμοσφαιρα ουτε λογος- να σημειωσω πως σχεδον παντα παω εγω).. Θελησε μια μερα να παμε να γνωρισω τους δικους του χωρις να το' χει προγραμματισει, φυσικα η μητερα του ειχε 1000 πραγματα κατα τυχη εκεινη τη μερα κ του πε για αλλη φορα, ε δεν πηγαμε ποτε γιατι λεει θελει να γινονται τα πραγματα αυθορμητα.. Δουλεια δεν εχει και δε σηκωνει τον πισινο του να βρει, να κανει κατι σοβαρο στη ζωη του δε θελει...Γενικα αναρωτιεμαι αν θελει και κατι να κανει... Ρε παιδια δεν ειμαστε 16 χρονων.. Ειμαστε κ οι δυο 30+.. Οταν του ειπα οτι θα' θελα κατι παραπανω εκανε τα αδυνατα δυνατα για να βγει απο πανω κ να με βγαλει οτι εχω αδικο.. Για να μη τα πολυλογω εχω αρχισει να αισθανομαι θυμωμενη και πληγωνομαι.. Σκεφτομαι σοβαρα να χωρισω.. Τον αγαπαω αλλα δε ψαχνω παιδι να υιοθετησω.. Αντρα ψαχνω..