ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

(Συγκεκριμένοι αποδέκτες αυτήν τη φορά, πιθανότητα μπερδέματος εξαιτίας ομοιοτήτων προσώπων-καταστάσεων)Όχι, δεν ήμουν καθόλου υπερβολικός. Οτιδήποτε είπα, το πιστεύω και όλα τα συναισθήματα, τα βιώνω στο βαθμό που τα περιγράφω... Αυτό φυσικά είναι αδύνατον, όχι μονάχα να το αντιληφθεί, αλλά και να το πιστέψει, κάποιο άτομο που απαντάει μονάχα σε μια "πεζή πραγματικότητα". Καλύτερα έτσι... Και αυτό το περίμενα, άλλωστε το είχα πει και παλιότερα, στη συζήτησή μας. Καταλαβαίνω πως και για εσένα εκτός από εκείνη, ο χρόνος είναι χρήμα και η επικοινωνία σου μαζί μου, ήταν κάτι σαν χάσιμο χρόνου... Ή πως ήμουν κάτι σαν "κακή επένδυση"; Λυπάμαι που και εσύ το είδες έτσι, ειλικρινά. Μα περισσότερο, που απογοήτευσα και εσένα, καθώς ήταν κάτι που επίσης δεν το ήθελα... Συν τις όποιες ομοιότητες, στη ροή του λόγου και τις προτιμήσεις, με εκείνη. Έπρεπε να μου πεις από την αρχή, ότι σου προκαλώ αποστροφή και δεν θα ξαναενοχλούσα, ξέρεις... Το διαισθανόμουν, αλλά ήλπιζα πως με τα λόγια, κάτι θα άλλαζε στην πορεία... Ήμουν ανόητος, γιατί όχι μόνο το ήξερα, αλλά μόνος μου άλλωστε το έλεγα συχνά, πως: "τα λόγια δεν μας κάνουν φίλους". Σου ζητώ συγγνώμη που σου φορτώθηκα τόσο καιρό, 2 ολόκληρους μήνες. Θα άκουγα ευχαρίστως κι εσένα, αλλά φαίνεται πως δεν έχω ούτε καν αυτό το δικαίωμα, να θεωρώ έναν άλλο άνθρωπο σημαντικό για εμένα... Πήρες τη "σωστή" απόφαση για εσένα (ακριβώς όπως εγώ πήρα τις σωστές αποφάσεις για εμένα στην αρχή και για εκείνη στην πορεία), όμως και αυτό θα το σεβαστώ. Θα απαλλάξω και εσένα από την τόσο ενοχλητική παρουσία μου. Και θα σε διαψεύσω, όσον αφορά την "υπερβολή". Ο δικός μου λόγος είναι συμβόλαιο και το σετ αξιών μου, ο κώδικας τιμής μου, πάντα είναι σε ισχύ, όσο και αν με κάνουν οι χειρισμοί των άλλων προς εμένα να παραπαίω, ή όπως εσύ πολύ σωστά είπες, "να κατεβαίνω στο επίπεδό τους"... Θα κάνω αυτά που είπα, χωρίς καμμία υπερβολή, βέβαια ξέρω ότι δεν σε ενδιαφέρει, σα να ακούω εκείνη να μου το επαναλαμβάνει ξανά αυτό... Συγγνώμη. Για όλα. Ήταν λάθος μου να σου γράψω εξαρχής.Υπάρχει η μοίρα και δεν αλλάζει, τελικά. Οι αρχαίοι πίστευαν πως μέχρι κι οι ίδιοι οι θεοί, ήταν δέσμιοί της. Τώρα πλέον, κατάλαβα πολύ καλά γιατί, "Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον". Ακόμη και να "προβλέψεις", ή να έχεις τις απαραίτητες πληροφορίες για μια κατάσταση, πάντα θα υπάρχει ο ανθρώπινος και ο απρόβλεπτος παράγοντας... Τα "τεστ" ήταν όχι μόνο απαραίτητα, αλλά πολύ λίγα, τελικά... Καταλαβαίνω πως δεν σου άρεσαν, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Βάδιζα σε "ναρκοπέδιο" και το ήξερα πολύ καλά, πριν καν αρχίσει! Άλλωστε είχα εξομολογηθεί εδώ σχετικά (με άλλο νικ παλιότερα), πολύ πριν εδραιωθεί η παρουσία μου μέσα σε κείνο το χώρο, καθώς από την αρχή δέχτηκα μια "εξαιρετική" υποδοχή και υπέροχες τρικλοποδιές, από τις πρώτες δραστηριότητες κιόλας, εκεί μέσα...Σου εύχομαι ειλικρινά, όση ατυχία είχα εγώ, τόση καλή τύχη να έρθει σε σένα, όση έχθρα κι αποστροφή κάποιοι αναίτια αμόλυσαν κατά πάνω μου, τόση αγάπη και αποδοχή να ρέει από ανθρώπους γύρω σου, προς εσένα... Ιδίως αφού έχεις περάσει ζόρικες καταστάσεις. Εγώ αντέχω πολλά ακόμα. Άλλωστε, όπως ήδη σου έχω πει, είμαι σε μεταβατικό στάδιο και θα αλλάξω ριζικά. Προς το καλύτερο; Προς το χειρότερο; Δε γνωρίζω, ούτε υπόσχομαι, αυτό ούτε εγώ πλέον δεν είμαι σε θέση να το ξέρω. Η αλήθεια είναι πως κι εμένα με προβληματίζει ο κύκλος τελευταία, άσε που η συναισθηματική μνήμη, είναι ένα αέναο μαρτύριο, πραγματικά... Μακάρι να βρεις τον Π. και να πραγματοποιήσεις κάθε επιθυμία σου! Να είσαι καλά και να προσέχεις! Και σε ευχαριστώ για όλα, έστω και αν η κατάληξη εξαιτίας της δικής μου ανεπάρκειας, ήταν αυτήν που ήταν... Θα μου λείψεις.Υ.Γ. Δεν "ξεσπάθωσα", ούτε με ενδιαφέρει να πάω παρακάτω, πόσο μάλλον να ορέγομαι νέες "κτήσεις"... Εδώ, σε αυτό το μικρό κομματάκι γης ακριβώς, βρισκόταν κάτι μοναδικό και αναντικατάστατο για εμένα... Δεν θα φύγω, δεν πάω πουθενά, ούτε "πίσω", ούτε "μπροστά"... Δεν μπορώ, ακόμη και να το ήθελα. "Τα χέρια μου θα είναι για πάντα αδειανά"... Αντίο