ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.1.2019 | 03:54

αθλιες μαλλον λαθος σκεψεις

Οταν κανεις κατι αντικειμενικα απαραδεκτο, αν δεν υπαρξει καποιο ειδος τιμωριας,το πιθανοτερο ειναι να το ξανακανεις. Αν τιμωρηθεις η' αν μαθεις οτι υπαρχουν επιπτωσεις υπαρχουν καποιες πιθανες περιπτωσεις δρασης: α) να μην το ξανακανεις , β) να ξανασκεφτεις την επιλογη σου και να φοβασαι να το ξανακανεις, γ) να εισαι πιο προσεκτικος ωστε να μην σε πιασουν την επομενη φορα. Υπαρχει επισης και το ζητημα που αφορα το αν η' οχι καποιος μετανιωνει η' νιωθει τυψεις η' ντροπη για τις πραξεις του. Για παραδειγμα να μπει καποιος φυλακη αλλα να μην μετανιωσει για τις πραξεις του η' να ειναι απολυτα δικαιολογημνες οι πραξεις του στο μυαλο του. Δηλαδη μπορει να επελθει η τιμωρια αλλα να μην υπαρξει μετανοια. Ενα αλλο ειδος τιμωριας ειναι η κοινωνικη απομονωση λογω της μη κοινωνικα αποδεκτης πραξης,που ακομα και να μην εχει μετανιωσει καποιος για το παραπτωμα, να συμορφωνεται υπο τον φοβο του κοινωνικου αποκλεισμου δηλαδη να αυτοπεριοριζεται.Τελος και αυτο που με αφορα ειναι το ποτε,για ποιο λογο και υπο ποιες συνθηκες πρεπει καποιος να τιμωρει τους αλλους. Μπορει καποιος οταν αδικειται να λυνει ο ιδιος την αδικια; Ποια τα ορια; Ποιος ο τροπος; Ποιος σου δινει την εξουσια να τιμωρεις και πως στο καλο ξερεις οτι ο αλλος θα καταλαβει; Ειναι σωστο να υπομενεις την αδικια και αν ναι μεχρι ποιο σημειο;Οποια σκεψη εχετε πανω σε αυτα,η οποια διορθωση εχετε πανω στο σκεπτικο μου θα με βοηθουσε αφανταστα. Σας ευχαριστω εκ των προτερων.
3
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ μπορώ να έχω γνώμη μόνο για τους νόμους της Ελλάδας, (γιατί δεν έχω ασχοληθεί με το τι γίνεται στις άλλες χώρες) ότι δεν είναι όσο αυστηροί θα επρεπε. Υποτίθεται πάντα, ότι ο κύριος σκοπός της τιμωρίας είναι ο σωφρονισμος του ίδιου του ατόμου που κάνει κάποιο έγκλημα και ο παραδειγματισμος των υπολοιπων. Τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Γιατι αν κάποιος πχ σκοτώσει και γνωρίζει ότι τα ισόβια (σε περίπτωση που δεν του βάλουν μόνο 5-15 χρονακια) είναι με αδειουλες, κάθομαι στη φυλακή τσάμπα, τρωω-πίνω και δεν τρέχει τίποτα, δεν θα διστάσει ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και υπόλοιποι που έχουν σκοπό να κάνουν το ίδιο, να το επαναλαβουν. Οπότε σε ακραίες περιπτώσεις, η αυτοδικια 'δικαιολογείται' εν βρασμω ψυχής. (Πχ δολοφονιες, βιασμοι) Όταν το νομικό σύστημα γίνει πιο αυστηρό και δίκαιο (και αν), τότε δεν θα υπάρχει λόγος αυτοδικιας.
Όταν κάνεις κάτι ‘’αντικειμενικά απαράδεκτο’’ , από τη στιγμή που έχεις ακόμα τη διαύγεια του νου να το αντιληφθείς , το διορθώνεις.Δεν προσπαθείς να αποποιηθείς όλων των ευθυνών ποσό μάλλον να θέλεις να το παίξεις Θεός ή Τιμωρός.Αν από την άλλη , θεωρείς πως σε έχουν αδικήσει , μιλάς , εκφράζεσαι , εσυ βάζεις τα όρια σου...Η άλλη πλευρά μπορεί να μην το έχει με τα όρια , μπορεί επίσης να μην έχει καταλάβει καν αν κάτι σε ενοχλεί/ενόχλησε.Μου έχει τύχει να έχω φίλη που δεν εξέφραζε ανοιχτά τον εαυτό της και μετά με έθαβε από πίσω γιατί περνούσε λέει πάντα το δικό μου και μετά είπε και αλλά χειρότερα.Πως σου ακούγεται;Δεν χρειάζεται να φτάνουμε στα άκρα ενώ μπορούμε να μάθουμε να επικοινωνούμε σωστότερα με τους ανθρώπους.Ούτε να τους μειώνουμε πισώπλατα επειδή νοιωθουμε μειονεκτικά απέναντι τους.
" Οποια σκεψη εχετε πανω σε αυτα,η οποια διορθωση εχετε πανω στο σκεπτικο μου θα με βοηθουσε αφανταστα"Σύμφωνα με το κείμενο σου :Αν έχουμε διόρθωση και απλά την αναφέρουμε δέν θα αλλάξεις, πρέπει να σε τιμωρίσουμε για να καταλάβεις το λάθος σου
Scroll to top icon