ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε βγει τέσσερις φορές. Απολαμβάνω πολύ τις συζητήσεις μας. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται, το πως απαντάει όταν διαφωνεί με κάτι που λέω, το πως ρωτάει και ενδιαφέρεται για τις ασχολίες μου, τη δουλειά μου, τη ζωή μου. Γενικά είμαστε πολύ διαφορετικοί, μα με κάποιο μαγικό τρόπο αυτό είναι που κάνει αυτό το ο,τιδήποτε υπάρχει μεταξύ μας ακόμα πιο ενδιαφέρον. Είναι ευγενικός, διακριτικός, έξυπνος. Και μου αρέσει απίστευτα και εμφανισιακά. Όταν βγαίνουμε κανονίζουμε επί τόπου την επόμενη φορά που θα βρεθούμε και πάντα θα στέλνει να μου πει ότι πέρασε πολύ γρήγορα η ώρα και θα ήθελε να είμαστε περισσότερο μαζί. Παρόλα αυτά, ακόμα δεν έχει κάνει καμία απολύτως κίνηση να έρθουμε σωματικά πιο κοντά. Ούτε να μου πιάσει το χέρι, ούτε φιλί, ούτε κάποιο τυπικό ή τυχαίο άγγιγμα. Επίσης, έχουμε συζητήσει τα πάντα εκτος των προσωπικών μας. Δεν ξέρω ποσό καιρό είναι μόνος, εάν είχε μακροχρόνια σχέση, εάν χώρισε πρόσφατα και αυτό με κάνει να μην μπορώ να τον ψυχολογησω σε αυτό το κομμάτι. Νιώθω ότι του αρέσω. Μιλάμε σε καθημερινή βάση και στα μηνύματα είναι κάπως πιο εκδηλωτικός και τρυφερός. Θα έλεγα ότι υπάρχει και φλερτ. Δεν καταλαβαίνω όμως τι γίνεται και δεν εκδηλώνεται από κοντά. Δεν θα έλεγα ότι είναι ιδιαίτερα ντροπαλός για να πω ότι φταίει αυτό. Σκέφτομαι ότι ίσως ακόμα θέλει τον χρόνο του να με γνωρίσει καλύτερα. Ίσως θέλει να βεβαιωθεί ότι του αρέσω πριν κάνει κίνηση. Από την άλλη όμως το πρώτο φιλί είναι καθοριστικό για να καταλάβεις άμα ταιριάζεις ερωτικά με κάποιον. Και κάπως χάνεται και ο αυθορμητισμός. Τί λέτε να συμβαίνει; Είναι δυνατόν να του αρέσω χωρίς να νιώθει σωματική έλξη; Εάν έκανα εγώ την κίνηση να τον φιλήσω; Δεν ξέρω, ίσως προβληματίζομαι χωρίς λόγο και μετά από τις τόσες αρνητικές εμπειρίες έχω γίνει υπερβολικά καχύποπτη βλέποντας προβλήματα εκεί όπου δεν υπάρχουν. Είμαι περίεργη όμως να διαβάσω εάν έχετε παρόμοιες εμπειρίες και την εξέλιξη που είχαν.