ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το μόνο που ήθελα ήταν έχω μια οικογένεια. Μια αγαπημένη φυσιολογική ήρεμη με πολύ αγάπη οικογένεια. Αυτό ήθελα κ λίγο αγάπη.Σαν άτομο με ειδικές ανάγκες πέρασα πολλά και ήθελα να έχω μια οικογένεια φυσιολογική όπως όλοι οι άλλοι... Όμως η μοίρα μου δε με θέλει έτσι, δεν ξέρω τους λόγους αλλά όταν δεν σε θέλει η μοίρα δεν γίνεται τπτ. Αγάπησα τόσο δυνατά την πρώην γυναίκα μου την λάτρεψα ζούσα για εκείνη και μονάχα για εκείνη. Θυσιαζα τα πάντα τα θέλω μου τα πάντα. Το μόνο που ήθελα ήταν να είναι καλά να την βλέπω να χαμογελάει και να ζω στον παράδεισο μου. Με προδοσε με πόνεσε όσο κανείς όσο τπτ όσο δε φαντάζομουν ποτέ ότι θα πονέσω τόσο φριχτά. Προχώρησα πήγα παρακάτω ξανά έκανα οικογένεια αυτή την φορά έχω κ ένα πανέμορφο πλασματακι την κόρη μου 3 χρονών. Ένας άγγελος επί γης. Ένα παιδί που μου χάρισε ξανά την ζωή ξανά την ελπίδα την δύναμη να σηκωθώ να παλέψω. Ομως και πάλι, Δε με θέλει η τύχη μου. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με την τωρινή μου γυναίκα αλλά έχουν χειροτέρεψε πολύ τα πράγματα μέσα στο σπίτι. Πλέον δεν υπάρχουν παρατηρήσεις φασαρίες φωνές... Υπάρχει μια ακρως απόλυτη σιγή, κοιμομαστε χωριά ζούμε απλά δύο σώματα μέσα σε ένα σπίτι. Ούτε να την ακούω ούτε να την βλέπω δε θέλω πια. Όχι δεν με προδοσε όπως η προηγούμενη δεν πόνεσε δεν με έκανε ότι μου έκανε εκείνη. Όμως είμαστε 2 εντελώς άλλοι άνθρωποι. Ξέρω θα πείτε μερικοί το έκανες από εγωισμο πήρες μια γυναίκα να εκδικηθείς την πρώην κλπ κλπ κ το παιδί δε φταίει σε τίποτα. Κ εννοείται έτσι είναι το μωρό δε φταίει σε τπτ. Φταιω σε πολλά φταίω σε όλα σχεδόν. Ομως μέσα στους πόνους μου την δυστυχία και την μοναξιά μου το πάλεψα έδωσα ότι μπορούσα αγάπη στοργή ασφάλεια έρωτα ότι μπορούσα. Όμως και πάλι κατέληξα εδώ... Βρήκα ένα σπιτάκι για μένα ότι πρέπει, ένα κρεβάτι ένα καναπέ μια μικρή σομπιτσα ξυλου τα πραγματα μου κ μαζεύω τα κομμάτια μου φεύγω ξανά. Όμως αυτή την φορά είναι διαφορετικά. Αυτή την φορά υπάρχει ένα μωρό στη μέση, ίσως είναι κ το καλό της δε ξέρω... Εγώ το μονο που ήθελα ήταν μια όμορφη χαρούμενη ευτυχισμένη αγαπημένη οικογένεια. Το μόνο που ήθελα...