ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

https://thiswayistheway.blogspot.com/2019/02/1.html?m=1Τώρα εκπέμπω από το αμάξι. Περιμένω το ελεύθερο γεύμα μου ακούγοντας το American Woman στο ράδιο. Πριν 2 ώρες εξιστορούσα για τρίτη φορά λεπτομερώς όλη μου τη ζωή από το 2013 και μετά στη νέα μου ψυχίατρο. Μου φάνηκε βουνό, να τα ξαναλέω για πολλοστή φορά, αλλά κάτι μου λέει πως αυτή είναι αρκετά κουλ τύπος και θα τα πάμε καλά. Γιατί ως γνωστόν, όποιος μου προτείνει θεραπεία μέσω μελέτης βιβλίων είναι σα να μιλάει στην ψυχή μου.Το λέω αυτό γιατί υπάρχει και η μέθοδος της σωματικής άσκησης. Που τώρα τουλάχιστον δεν θέλω με τίποτα να κάνω. Αν και ξέρω ότι βοηθάει φοβερά, δεν είμαι στην ανάλογη φάση. Άσε τώρα, καλά τα πάω με τη διατροφή. Αργότερα βλέπουμε.Το στυλ του γραφείου της μου τράβηξε την προσοχή. Μοντέρνο, με πινελιές βίντατζ, μου θύμιζε λιγάκι από έπιπλα προγιαγιάς μου, που αντέχουν στο χρόνο και ταυτόχρονα αυτό το ζαχαρί τους χρώμα αφήνει μια διαχρονικότητα. Η διαρρύθμιση μού θύμισε επίσης και τον πρώην χώρο εργασίας μου: κάμερες σε καίρια σημεία, καρέκλες επισκέπτη φάση "πλαίσιο" και η θυροτηλεοραση οπως την είχα και εγώ δίπλα μου την ώρα του μαθήματος, για να μη σηκώνομαι και χάνω την ώρα μου.Τελείωσα την προηγούμενη παράγραφο, εφαγα και τώρα ηρεμώ στον καναπέ. Δεν θα παίρνω για πάντα φάρμακα, μού είπε. Νιώθω τυχερή μέσα στην ψιλογκαντεμιά μου....Τώρα άλλαξε και η μερα. Έχω εδώ την Κουκίτσα μου, τη σκυλίτσα μου, μαζί με τον Κυριάκο που του γλύφει τη μούρη κι αυτός ξεκαρδίζεται. Ο κόσμος μου όλος χωράει μέσα σ αυτήν την εικόνα. Νιώθω να με διακατέχει μια γαλήνη, σαν αυτή που έχεις λίγο πριν αποκοιμηθείς. Λες να είναι αυτό;