ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και κρατούσες δυο βαλίτσες όσο το μπόι σου και φώναζες βοήθεια , και ήρθα και σε κράτησα μέχρι να ξεμπλέξεις ,ενας τύπος με γυαλια ηλιου δίπλα σε μια μερσεντες σαν σωματοφύλακας καθόταν μπάστακας εκει και κοίταγε και σε ρώτησα αν θα ήθελες βοηθεια να στις πάω μέσα και μου είπες όχι και μετα καποια στιγμή κατι με έσπρωξε και ησουν εσύ με το πιό όμορφο χαμόγελο που εχω αντικρύσει στη ζωή μου και είπες πως όλο πάνω σου θα πέφτω σήμερα , μακάρι και για το υπόλοιπο της ζωής μου απάνω μου να έπεφτες αλλά χαζό ήμουνα και δεν στο είπα εκείνη τη στιγμή, ο στρ σάκος που κρατούσα , φαντάρος ήμουνα, τι να κάνεις άραγε , ελπίζω να είσαι τρισευτυχισμένη οπου και αν είσαι, φορούσες μια φούστα θυμαμαι και ταγεράκι νομίζω τα λένε αυτα τα σοβαρα κουστούμια γυναικων , σαν ευρωβουλευτίνα ή ισως καλοντυμένη κομψή φορεσιά για έξοδο , ξέρω γω . Ο λόγος που το γράφω μετα απο τόσα χρόνια είναι γιατι ξαναείδα χτές το σκηνικό σε όνειρο και θυμήθηκα μια όμορφη στιγμή. Και ακόμα αναρωτιεμαι μα καλά ενας μαντραχαλος απο ολους αυτους εκει να μην βοηθαγε ,πάλι καλα που πέρναγα απο εκει πηγαινοερχόμενος περιμένοντας την αδερφή μου να ερθει να με μαζεψει αδειούχος ημουνα