ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η διαθεση μου αλλαζει υπερβολικα γρηγορα απο την μια στιγμη στην αλλη.Περναω απο το ενα ακρο στο αλλο. Την μια ειμαι πολυ ευδιαθετη, χαλαρη,αισιοδοξη, νιωθω ωραια για τον εαυτο μου και εχω πολυ θετικα συναισθηματα για τους ανθρωπους γυρω μου,εχω ορεξη να κανω πραγματα, να βγω, να μιλησω, μου φαινονται ολα ομορφα (τελειως χαζοχαρουμενο φαση). Και αμεσως μετα ειτε απο κατι πολυ μικρο η πολλες φορες και χωρις λογο αλλαζω τελειως.Γινομαι καταθλιπτικη, αποτομη, πολυ νευρικη, μου φαινονται ολα ανουσια και κουραστικα, σιχαινομαι τον εαυτο μου,ντρεπομαιγια οσα εχω πει η εχω κανει, δεν θελω να μου μιλανε, εκνευριζομαι και μονο που ακουω τις φωνες τους, νιωθω οτι δεν με συμπαθουνε και οτι μου λενε ψεματα, θελω απλα να μεινω σπιτι και να μην κανω τιποτα. Πηγαινα σε ψυχιατρο για καταθλιψη. Δεν πηγαινω πλεον. Οποτε στην αρχη νομιζα οτι απλα ειμαι κυκλοθυμικη η οτι οταν δεν ειμαι στις καλες μου ειναι απλα επειδη δεν εχω ξεπερασει την καταθλιψη τελειως. Απλα εχει γινει κουραστικο. Οχι μονο για εμενα αλλα και για τους γυρω μου.