ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω οτι είναι χιλιοειπωμένο, αλλά δυστυχώς, αυτό που έχω καταλάβει τόσο καιρό είναι οτι είναι πολύ δύσκολο να κάνεις φίλους ή σχέση...Όλοι έχουν τις δικές τους παρέες και σπάνια θα θελήσουν να σε βάλουν στη ζωή τους. Και δεν είναι καθόλου υπερβολικό αυτό. Ξεκινά ξένη γλώσσα/άθλημα/εθελοντισμό, με σκοπό ν α κοινωνικοποιηθείς και ακούς όλους να κανονίζουν εξόδους με φίλους/συντρόφους κλπ και κανείς δεν έχει τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί σου. Και φυσικά αν έχεις και λίγη αξιοπρέπεια δεν νοείται να τρέχεις πίσω από τον καθένα μπας και σε κάνει λίγη παρέα..Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση να πας μαζί τους για κάνα καφέ μια στο τόσο, αλλά για κάτι περισσότερο δύσκολο εως απίθανο... Καταλήγεις και πάλι να περνάς ατελείωτα βράδια μέσα στη μοναξιά σου.Και κάτι ακόμα, αν είσαι άτομο μοναχικό -όχι από επιλογή- κολλάς τη ταμπέλα του παράξενου και του 'αυτός για να'ναι μόνος κάποιο πρόβλημα θα έχει' και απομονώνεσαι ακόμα περισσότερο..Οχι, παιδιά, δεν έχουμε πρόβλημα. Για διάφορους λόγους φτάσαμε να'μαστε μόνοι. Δεν είμαστε εγκληματίες ούτε έχουμε λέπρα. Φυσιολογικοί άνθρωποι είμαστε όπως και εσείς που έχετε φίλους...Οπότε, φτάνεις στο σημείο να μην έχεις στον ήλιο μοίρα στον τομέα της κοινωνικοποίησης και της σύναψης σχέσεων. Και όλο αυτό είναι πολύ φυσικό να επηρεάζει και τη ζωή σου γενικότερα γιατί μέρα με τη μέρα σε φθείρει όλο και περισσότερο... Υ.Γ. Συγγνώμη το κείμενό μου είναι γεμάτο αρνητισμό και μιζέρια. Αυτά είναι τα συναισθήματά μου αυτή τη στιγμή...Υ.Γ. Ξέρω, πολλοί μπορεί να πείτε οτι είμαι υπερβολικός και να με κράξετε, αλλά ειλικρινά αν δεν είστε στη θέση που είναι ο εκάστοτε γραφών δεν είναι εύκολο να καταλάβετε το πώς είναι να γυρίζεις σπίτι και να κλείνεσαι στους 4 τοίχους. Να έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο ΠΣΚ, και τη διάθεση να βγεις και να περάσεις καλά, και να μην έχεις κανέναν για παρέα και πουθενά να πας. Και αυτό να συμβαίνει κάθε εβδομάδα για πολύ πολύ καιρό. Και να μη ξέρεις πότε και αν θα σταματήσει αυτό και πότε και αν θα αλλάξει κάτι...Να΄στε καλά...