Κοίτα, επειδή κατανοώ την κατάσταση και επειδή δεν ξέρω και το λόγο που έχεις απομονωθεί...θέλω να σου πω αυτό, αν θες κράτησέ το. Δεν είμαστε αυτό που μας συμβαίνει, αλλα αυτό που κάνουμε με αυτό που μας συμβαίνει. Ό,τι και να γινε και σε έκανε να κλειστείς, είτε δεν έχεις βρει άτομα να ταιριάζεις, είτε οι φίλοι σου δεν έχουν χρόνο για εξόδους κ.ο.κ, μην τα παρατας, μην μιζεριαζεις, μην αδρανεις. Ανασκουμπωσου, παρε τη ζωη σου στα χερια σου και αναζητησε τη λυση στο προβλημα. Εσυ ξερεις ποια θα ειναι αυτη. Οταν για τον οποιο λογο δεν βρισκεις παρεα να βγεις, παρε απο το χερι τον εαυτο σου και βγειτε. Πηγαινε οπου γουσταρεις, μονη. Που ξερεις, μπορει να πιασεις συζητηση με εναν περαστικο και αυτο να σου αλλαξει τη ζωη. Παντως αν καθεσαι καθε μερα ολη μερα μεσα, χανεις μια ευκαιρια καθε μερα να σου αλλαξει η ζωη. Αν δεν εχεις βρει ατομα να ταιριαξεις, ξεκινα καινουργιες ασχολιες. Ξεκινα θεατρο, γυμναστηριο, εθελοντισμό. Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις. Όμως αν θες να αλλάξει η ζωή σου, όσο τρομακτικό και ταυτόχρονα απελευθερωτικό μοιάζει, μόνο ΕΣΥ μπορείς να κάνεις κατι γι'αυτό. Φιλικά
1.3.2019 | 20:52
Άλλο ένα βράδυ...
... που δεν έχω κανέναν και πουθενά να πάω.... που θα το περάσω μέσα στους τοίχους του σπιτιού...Μπορεί να σας ακούγεται υπερβολικό, αλλά πραγματικά έχω κουραστεί.Θέλω να βγω, να γνωρίσω κόσμο, να κοινωνικοποιηθώ...Αλλά δεν έχω κανέναν για να βγω. Και κάθομαι μέσα ώρες ατελείωτες και αφήνω τη ζωή να κυλά...Και μέχρι να το καταλάβω αυτή θα ΄χει φύγει (είμαι 25 τώρα)...Έχω κουραστεί. Απλά δεν μπορώ άλλο... Ούτε να κλάψω για να ξεσπάσω δε μπορώ... Είναι αυτό που λένε 'έχουν στερέψει τα δάκρυα'...
2
