ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε τόσο κοντά και τόσο μακριά....έχουμε να βρεθούμε δύο μήνες και όμως ακόμα μιλάμε,μου στέλνεις τραγούδια σου λέω πως περνάω τη μέρα μου και με παίρνεις και τηλέφωνο.Ξέρω ότι όποτε σου στείλω πάντα θα μου απαντήσεις.Και εσύ το ίδιο.Και ζούμε στην ίδια πόλη και κάνουμε σαν εραστές άλλης εποχής με συναισθήματα που έχει ο ένας για τον άλλον ακόμα γιατί ποτέ δεν είπαμε τέλος, απλά σταματήσαμε γιατί εσύ δεν ήσουν καλά ψυχολογικά. Κάνουμε λες και φοβόμαστε να αγγίξουμε αυτό που υπάρχει ανάμεσα μας...και όμως είναι εκεί το βλέπω και το βλέπεις και ας έχουν περάσει 2 μήνες που έχουμε να βρεθούμε,δεν έχει φύγει. Είπαμε να ξανασυναντηθούμε και ελπίζω την ερχόμενη εβδομάδα να τα καταφέρουμε. Ξέρω ότι και πάλι δε θα πούμε τίποτα για μας. Αλλά θέλω να ξανανιώσω αυτήν την περίεργη ενέργεια που δημιουργείται όταν είμαστε οι δυο μας. Την ενέργεια της περίεργης σιωπής, που μιλάνε οι ματιές μας για μας τους δυο, αυτή η ανικανότητα μας να εκφράσουμε αυτά τα συναισθήματα....νομίζω δέν είναι τυχαίο