ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάσαι μια μέρα που σου είχα δείξει έναν πολύ απότομο λόφο και σου είχα πει αν θες να τον ανέβουμε; Με κοίταξες και χωρίς να το σκεφτείς μου πήρες το χέρι πήγαμε κοντά και άρχισες να ανεβαίνεις. Όταν είχες φτάσει τόσο όσο να μην μπορείς να ανέβεις άλλο αλλά και να μην μπορείς να κατέβεις, άρχισες να τρομοκρατησε και να μου φωνάζεις πως θα τσακιστουμε στις πέτρες. Εγώ ήμουν εντελώς ήρεμος και σου έλεγα ότι αν πατας όπου πατάω θα ανέβουμε μια χαρά και στο τέλος τα καταφέραμε. Καθίσαμε στην κορυφή αγκαλιά και μιλάγαμε για τον καιρό που θα έρθει. Στο κατέβασμα πάλι είχες τρομοκράτηθει σαν τα γατιά που ανεβαίνουν στα δέντρα και μετά δεν ξέρουν πως να κατέβουν. Πάλι σε κράταγα και κατεβήκαμε μια χαρά. Αυτό λοιπόν, θα μπορούσε να είναι μια αναπαράσταση όλης μας της ζωής. Τον λόφο δεν θα τον ανέβαινα αν δεν ήσουν εσύ να αραξουμε αγκαλιά πάνω και εσύ αν ήθελες να ανέβεις μόνη σου μάλλον δεν θα δειλιάζες. Μου δίνεις κίνητρο σου δίνω δύναμη και έτσι μαζί θα καταφερουμε τα πάντα. Μπορείς να γκρινιάζεις και να παραπονιέσαι όσο θες αλλά την μέρα που θα μάθεις να με εμπιστεύεσαι η ζωή σου θα γίνει ευκολότερη. Ξέρω ότι δεν μπορείς ακόμα αλλά θα γίνει.