ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ακούω τις μουσικές του τόπου μου ψηλώνει η καρδιά μου. Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα μου, κι όσο περνάνε τα χρόνια με το που ακούσω κλαρίνο δακρύζω. Εμείς οι Ηπειρώτες γλεντάμε, τραγουδάμε, χαιρόμαστε και κλαίμε ταυτόχρονα. Εμείς οι νέοι, που από επιλογή μείναμε πίσω στα ξεχασμένα ορεινά της Ηπείρου, να φυλάμε ό,τι μπορούμε από την παράδοση, κι ας ζούμε με λιγότερα. .Που δεν ζηλέψαμε τα λεφτά, αλλά ξυπνάμε κάθε μέρα και βλέπουμε την φύση να μας ανταμείβει με ό,τι έχει. Που βάλαμε τα μεταπτυχιακά κλπ στο συρτάρι και δώσαμε υπόσχεση στους γονείς μας που ''φύγανε'' ότι δεν θα επιλέξουμε το εξωτερικό έτσι απλά, αλλά θα φανούμε αντάξιοι όσων μας αφήσανε: της ιστορίας, της παράδοσης, των αξιών και του φιλότιμου. Και θα σεβαστούμε την γη που μας ανάθρεψε με όποιον τρόπο μπορούμε.Βρήκα πριν καμιά ώρα στο αρχείο μου ένα βίντεο από υπαίθριο γλέντι unplugged το καλοκαίρι στην Πυρσόγιαννη.Έκλαψα με την ψυχή μου. Κι ακόμη κλαίω κι είναι ζήτημα αν καταφέρω να πιω τον ελληνικό καφέ που έφτιαξα σήμερα. ΑΝΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΗΠΕΙΡΟΣ. ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.