ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και η ηρεμία είναι κάτι που είχα ξεχάσει προ πολλού , το αίσθημα εκείνο του κατευνασμού της ψυχής , προς μίαν στιγμή ξεχνάς τις ελπίδες σου που σιγοσβήσαν ανεκπλήρωτες και τα όνειρα σου τα αδικοχαμένα , σαν για μια στιγμή σταθείς, νωρίς στης άνοιξης την κρύα δροσιά , αγναντέψεις προς τα φώτα της πόλης που τρεμοπαίζουν , την ιτιά σαν χαιδεύει ο άνεμος στο δρόμο εμπρός αχνοφαίνεται μια αμμουδιά και η όμορφη θάλασσα αγριεμένη,μιας όμορφης νύχτας την ξαστεριά , είναι στιγμές μονάχα τώρα πια που καταφέρνω στο νού να ξαναφέρω όχι την γαλήνη και την ανεμελιά ούτε την ξεγνοιασιά μα μονάχα την ίσως θύμηση τους , ένας νοσταλγός και γώ των όσων όμορφων στιγμών δεν έζησα και κάποιου έρωτα ανεκπλήρωτου απο παλιά, μα σαν μας προσπερνά ο καιρός , οι όμορφες εποχές , ο κόσμος βιαστικά μέστις έγνοιες του , τι τελικά έχει σημασία και τί απομένει ;