ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε μια κανονική επαρχιακή πόλη χτυπημένη υπερβολικά από την κρίση, με πολίτες κυριολεκτικά αγανακτισμένους, τα μισά και πλέον μαγαζιά της πόλης ξενοίκιαστα. Ο νομος ολόκληρος δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για μεγάλες αγροτικές επενδύσεις αλλά ούτε και τουριστικές. Ίσως επειδή κανένας πολιτικός από αυτούς που εκλέγουμε δεν έχει δείξει το στοιχειώδες ενδιαφέρον να βοηθήσει την περιοχή και τους ανθρώπους της· και σε συνδυσμο με τη γενικότερη κατάσταση της χώρας η περιοχή που ζω έχει εικόνα εγκατάλειψης. Ακόμα και στο κέντρο της πόλης, βρώμικες πλατείες, εγκαταλελειμμένα πάρκα, ανύπαρκτα πεζοδρόμια και ανυπαρξια στοιχειώδους σεβασμου σε ατόμα με ειδικές ανάγκες, συμπληρώνουν την όλη οπισθοδρομική εικόνα. Πέρα από την αγανάκτηση που ένιωθα όλον αυτόν τον καιρό έρχεται να προστεθεί και ο εκνευρισμός μου για το θέατρο που στήνεται εν όψει δημοτικών και όχι μόνο εκλογών. Υποψήφιοι κατακλύζουν τα καφέ της πόλης ειδικά τα Σάββατα, ένα επίπλαστο ενδιαφέρον και ευγένεια από μέρους τους υπερτονίζει την υποκρισία τους ενώ όλοι έχουν βλέψεις για αντιδημαρχία. Οι περισσότεροι είναι ανθρωποι που έκαναν πως δε σε ήξεραν μέχρι τώρα και τώρα ζητούν και την ψήφο. Ο κάθε συνδυασμός έχει τουλάχιστον 50 υποψήφιους και πιθανως μέσα σε αυτούς να υπάρχουν και άξιοι άνθρωποι αλλά είναι πολύ δύσκολο δυστυχως να τους ξεχωρίσεις. Φταίμε φυσικά και εμεις οι πολιτες που ψηφιζουμε με γνώμονα ποιος μας«βόλεψε» για μερικους μηνες στο δήμο(και τι έχει να γίνει αυτους του μηνες!)Τέλος επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία θα ήθελα να εκφράσω την ευχή μου να βγουν μπροστά όχι πολλοί αλλά μερικοί σοβαροί άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο και να προσφέρουν όσο γίνεται ανιδιοτελώς.