ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ, ανοίγοντας την πόρτα είδα πως ήδη είχε καλεστεί από τον 2ο . Έκλεισα την πόρτα, σκεπτόμενη, οχ μωρέ δεν θέλω να δω τον μαλάκα πρωί πρωί. Το άφησα να φύγει. Λίγο μετά φτάνοντας στην έξωδο της πολυκατοικίας, διάβασα μια πρόχειρη ανάρτηση θανάτου. Η κα. Α. Απεβίωσε . Σοκαρίστηκα, χίλιες σκέψεις πέρασαν, από το μυαλό μου. Ο σύζυγος της ήταν ένας από τους δύο που τα είχα βάλει μαζί του, γιατί δεν μου συμπεριφερόταν καλά. Παρόλα αυτά, ένιωσα σε μια τέτοια στιγμή ενοχές και τύψεις και βαθιά λύπη για την γυναίκα του. Πραγματικά στενοχωρήθηκα πολύ. Σοκαριστικά. Ήταν μια σπάνια γυναίκα που άξιζε τον σεβασμό όλων μας. Τιμή για το γυναικείο φύλο. Λυπάμαι πραγματικά πολύ, για όλους εκείνους τους ανθρώπους διαμάντια που φεύγουν άδικα από τη ζωή . Πείρα τηλ. Είπα τα βαθυά μου συλλυπητήρια γκρεμίζοντας μέσα μου εγωισμούς, θυμό ενοχές, που τώρα θριαμβεύουν μέσα μου. Σήκωσα το τηλ. και ήταν από τις ελάχιστες στιγμές που καταλαβαίνεις, ότι όλα αυτά που λέγονται και γίνονται γύρω μας, εδώ μέσα κι εκεί έξω δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Σκέφτομαι , πως όλοι ενεργούμε καταβάση παρορμητικά, εκδικούμαστε, βρίζουμε κοροιδεύουμε, τρολάρουμε. Αλλά στην ουσία δεν έχουμε καταλάβει τίποτε . Κυρίως την ουσία. Πρώτη και καλύτερη εγώ.