Κουράγιο. Ειναι σπουδαίο να ξέρεις τι εισαι και τι ζητάς, ανεξάρτητα από την καφριλα γυρω σου. Θα το βρεις αυτό που ποθείς.
7.5.2019 | 23:26
Κλασική "εξομολόγηση εδώ"
Έξι χρόνια είμαι μόνος.Από πάντα ήμουν μόνος, αλλά από τότε που μπήκα στην εφηβεία μέχρι τώρα στα 19 μου, είναι πρόβλημα.Στα 13 μου ήταν που συνειδητοποίησα την ομοφυλοφιλία μου.Έκτοτε πέρασα πολλές φάσεις: Την φάση άρνησης (τα χειρότερα 3 χρόνια της ζωής μου), τη φάση της απόσυρσης και της απομόνωσης, τη φάση της αποδοχής, τη φάση του ανεκπλήρωτου έρωτα, τη φάση της "αντεπίθεσης" (με λίγα λόγια έγινα κακός και ειρωνικός με όλους ώσπου κατάλαβα πόσο άσχημη συμπεριφορά είχα υιοθετήσει) και έφτασα στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα:Μετά από πολύ δουλειά με τον εαυτό μου νιώθω αρκετά ήρεμος πια. Ολομόναχος αλλά ήρεμος. Δεν γίνεται πόλεμος συναισθημάτων μέσα στο κεφάλι μου και το σώμα μου. Αλλά για αυτή τη μοναξιά πρέπει να κάνω κάτι πια, δεν την αντέχω άλλο.Ποτέ δεν έχω φιληθεί και μου έχει στοιχίσει.Ποτέ δεν έχω ανοιχτεί για τα συναισθήματά μου και μου έχει στοιχίσει ακόμη περισσότερο.Έχω θέματα με την εικόνα μου. Με θεωρώ πολύ άσχημο και απωθητικό για να κερδίσω το ενδιαφέρον κάποιου.Δεν μπορώ (ή καλύτερα δεν θέλω) να κάνω παρέες. Όχι ώσπου να βρω το κουράγιο να ανοιχτώ. Δεν θέλω να δεθώ με άτομα και στην πορεία να πρέπει να ανέχομαι να με προσβάλουν χωρίς καν να το ξέρουν, ούτε να παριστάνω ότι έλκομαι από γυναίκες.Τις προάλλες ήμουν με την παρέα κάποιου κοντινού μου προσώπου.Τα παιδιά αυτά απ'όσο έχω μάθει από το κοντινό μου πρόσωπο με θεωρούν πολύ καλό παιδί- ίσως ακόμη και φίλο μπορώ εγώ να φανταστώ. Για μένα δεν ισχύει το ίδιο, κάτι που είχα αποφασίσει πριν ζήσω το ακόλουθο σκηνικό:Ήμουν μπροστά στην πολύ άσχημη αντιμετώπιση τους απέναντι στα γκέι άτομα. Όλο πουστάρα και αδερφάρα και τα γνωστά.Ένας συγκεκριμένα ανέφερε με ΣΑΦΕΣ παράπονο πως "δεν μπορείς την σήμερον ημέρα να πεις τα πράγματα με το όνομά τους γιατί οι απελευθερωμένοι θα σε κυνηγήσουν".Δεν πληγώθηκα καθόλου, ούτε κράτησα κακία.Την έχω περάσει και αυτή τη φάση προ πολλού, να πληγώνομαι από λέξεις. Και ούτε είπα τίποτα. Μόνο απομακρύνθηκα όπως πάντα. Γύρισα στο δωμάτιό.Νιώθω πως είναι κρίμα πάντως, να μην έχω ένα παιδί να μοιραστώ την αγάπη μου. Να κάνουμε έρωτα, να κοιμόμαστε αγκαλιά. Νιώθω πως έχω πολύ αγάπη να δώσω.Και επειδή άρχισα να το κουράζω, το κλείνω εδώ. Καληνύχτα σε όλες τις ψυχές-μοναχικές και μη.
2