10.5.2019 | 00:34
Δεν είμαι μόνη πια.
Στις δύο σχέσεις που είχα πριν από αυτόν και ας ήμουν φαινομενικά με κάποιον, ένιωθα μόνη μου. Δεν υπήρχε συντρόφικοτητα η τουλάχιστον όχι τόση όση στον βαθμό που χρειάζομαι. Είχα συνηθίσει λοιπόν πρακτικά μόνη μου και να αντιμετωπίζω ότι προκύπτει μόνη. Πλέον μαζί του δεν είναι έτσι. Από τότε που τον γνώρισα νιώθω τεράστια ασφάλεια και όταν έχω ένα πρόβλημα το αντιμετωπίζει σαν δικό του. Νιώθω ότι χωρίς υπερβολή είμαστε μονάδα. Ξαφνικά είμαι πολύ πιο ανάλαφρη και πολύ πιο ελεύθερη, ξαφνικά καταφέρνω πράγματα που όταν δεν είχα την στήριξη του δεν είχα καταφέρει ακόμα και αυτός το ίδιο. Είναι σχεδόν τρομακτικό. Δεν μπορώ να θυμηθώ πως ήταν η ζωή χωρίς αυτόν και ούτε αυτός όπως ήταν τα πράγματα πριν από εμένα. Φοβάμαι πάρα πολύ μήπως συμβεί κάτι και τον χάσω γιατί βλέπω για πρώτη φορά ότι η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη για δύο. Είμαστε τόσο καλοί στο να καλύπτουμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου που έχουμε εθιστεί ο ένας στην παρουσία του άλλου. Μιλάμε για το πώς θα ζήσουμε μαζί και για το τι θα κάνουμε στην σύνταξη με τέτοια φυσικότητα όπως μιλάμε για το τι θα φάμε αύριο. Είναι πολύ έντονο όλο αυτό και εύχομαι να βγει σε καλό.
0