ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έγραψα τελευταία φορα εδω πριν μηνες πολλούς. Ισως χρόνια!Απο τοτε εχω κανει κάποια βήματα παραπερα..Όσο μεγαλώνω, τοσο ηρεμώ κι εκτιμώ. Καταστάσεις, συμβουλές,ανθρώπους... Επίσης ολο και μικραίνει το ποσοστό ανθρωπων που εμπιστεύομαι πραγματικά. Θεωρώ τον εαυτο μου πλουσιο, μονο και μονο που μπορεί και κουρνιαζει στην αγκαλιά που επιθυμεί και αγαπάει εδω και χρόνια. Μια φορά απειλήθηκε η υγεία μου και απο τότε απεβαλλα καθε άγχος που μου έκανε κακο. Μαθαινω να λεω περισσότερα οχι, να διεκδικω και να απολαμβανω. Να μην με φοβίζουν οι δυσκολίες, μα να με παρακινουν να παλεψω. Φιλίες δεν εχω πολλες...δυο ανθρώπους να μοιραζόμαστε τον πονο ο ενας του αλλου. Κάποτε περιτριγυριζομουν απο παρεες ολοκληρες...ποιο το νόημα οταν δεν εχετε κατι βαθύτερο να σας συνδέσει; ενα ιδανικο κοινο για την ζωη; την σαχλαμάρα την χόρτασα και της εχω κλείσει την πόρτα στα μούτρα εδω και καιρό. Όπως επισης και το σεξ, δεν μου αρεσει να γίνεται απλα...αλλα να με συνεπαίρνει. Ειναι υγιες δικαίωμα ολων να το βιώνουμε όμορφα και να το δημιουργουμε απο κοινού με τον άνθρωπο μας. Όχι να τα περιμένουμε ολα απο τον αλλο.Πλεον δινω περισσότερα. Περισσότερα χαμόγελα, περισσότερη αγάπη, περισσότερη κατανόηση στους γύρω μου...ακομη και σε κάποιον που δεν ξέρω. Παρατηρω πολλές φορες στο αστικό τα παιδιά που είναι φοιτητές...τοση ενέργεια, ικανη να κινήσει τον πλανήτη...αν χρησιμοποιούταν για καλο σκοπο εστω λιγο...θα είχαμε μια ποιότητα άλλου επιπέδου σαν ανθρωπότητα... Τελικά η δεκαετία των 30 μου αρέσει. Και λεω να την απολαύσω οσο μπορώ πιο αισιοξα και απενεχοποιημενα. Χρονια μου πολλά. :-)