Σε καταλαβαίνω! Σκεψου όμως τα εξής .. Πρώτον, δε σου πέρασε η κατάθλιψη και να το κοιτάξεις, είναι σοβαρό να κλαίς και να σπάς ο τι βρείς μπροστά σου. Δεύτερον, κοίτα, ένας άντρας δε θα δίσταζε να σε παρατήσει για κότερα, ακριβά ρούχα και λεφτά, ή μια με λίγο καλύτερη εμφάνιση! Οπότε ναι αγάπα τον αλλά μην αναλώνεσαι τόσο γιατι ΜΟΝΟ τον εαυτό σου φθείρεις ψυχολογικά με αυτήν την κατάσταση. Πρόσεξε τι αποφάσεις παίρνεις, υπό ποιἀ ψυχολογική κατάσταση και τι εχέγγυα έχεις για το μέλλον με αυτόν τον άνθρωπα (εννοώ αν πραγματικά σε αγαπάει και θέλει να συνεχίσει τη ζωή του μαζί σου αλλά και αντίστοιχα και εσύ). Από ότι κατάλαβα έχετε ειδωθεί λίγες φορές!!!!!
20.5.2019 | 19:36
Σχεση
Γεια σας...ηθελα πολυ να μιλησω...γνωριζω ενα παιδι εδω και 2 χρονια...μιλουσαμε καθε μερα απο φβ..μενει σε αλλη πολη...πριν 1 χρονο πηγα στη πολη του...κ καναμε κατι...με ειπε πως με βλεπει ερωτικα κ θελει σχεση...και εγω ενιωθα το ιδιο πραγμα..απο την πρωτη στιγμη π τον ειδα απο μακρυα να με πλησιαζει ενιωσα κατι πρωτογνωρο...σαν να ερχεται αγγελος απο τον ουρανο να σου μιλησει...αποφασισαμε να κανουμε σχεση απο αποσταση μεχρι να τελειωσω τη σχολη μ κ να παω να μεινουμε μαζι.πριν 1 μηνα πηγα να τον δω...περασαμε ενα υπεροχο 3μερο...ξυπναω καθε πρωι κ ευχομαι να ξυπνησω εκει...μ λειπει πολυ...υπαρχουν καποια εμποδια αναμεσα μας κ δεν μιλω για την αποσταση...η οικογενεια μ δεν τον θελει με τπτ...μεχρι και ξυλο με τους γονεις μου εφτασα να παιζω για να υποστηριξω την σχεση μου. Οι δικοι τ δεν εχουν θεμα..μαλωνουμε καποιες φορες αλλα ειναι παρεξηγησεις...τις λυνουμε.προσπαθω παρα πολυ..βρηκα δουλεια να μαζεψω λεφτα να βρω ενα σπιτι στη πολη του..και διαβαζω να τελειωσω σε ενα χρονο τη σχολη να βρω εκει δουλεια κατευθειαν.αν οι γονεις μου εδειχναν κατανοηση θα μπορουσα να τον βλεπω πιο συχνα...πρεπει να τ στειλω λεφτα να ερθει...γτ ειναι οικονομικα δυσκολα...κ πρωτου μου πειτε"αφου βλεπεις οτι ειναι δυσκολο παρατα τον" σας λεω οτι εχω φτασει σε σημειο να νιωθω οτι ειναι διπλα μ και μολις γυρισω το κεφαλι κ δω το κενο....να ουρλιαζω και να κλαιω ενω σπαω οτι βρω μπροστα μου...τον αγαπαω παρα πολυ...δεν θα αλλαζα τιποτα επανω του...το μονο π θελω ειναι να κρατησει η σχεση αυτη...δεν ειναι παρανοια..ειχα καταθλιψη και ημουν ετοιμη να αρχισω το ποτο...και οταν μπηκε στη ζωη μου αυτο το αγορι...χαμογελασα κ γελασα δυνατα ξανα...εκνευριζεται π δεν ειμαι εκει...με εχει και αυτος αναγκη...κ ας το παιζει σκληρος...δεν θελω ουτε κοτερα ουτε ακριβα ρουχα κ λεφτα...να μου ποιανει το χερι ενω κοιτάμε το ηλιοβασιλεμα απο τα Βραχακια...να ξαναζησω καθε στιγμη απο εκεινες τις μερες... αν το διαβαζεις αγαπη μου...να ξες οτι σαγαπαω κ θα σαγαπω για παντα...
1