ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έζησα ωραία φοιτητική ζωηη ερχόμενη από επαρχία στη Θεσσαλονίκη κιόλας φανταστείτε..έζησα λίγες στιγμές που με κάνουν να χαμογελώ..οι υπόλοιπες ήταν είτε με λάθος άτομα είτε κλεισμένη μέσα στο σπίτι..κάθε φορά που το σκέφτομαι μου δημιουργουνται απωθημένα..πως θα το ξεπεράσω..αν μπορείτε πείτε καμια συμβουλή..ξέρω πως είναι πραγματα πως δεν έχουν τόση σημασία αλλά εμένα με στεναχωρεί.. σκεφτομαι συνέχεια τι θα γινόταν αν αν αν..και πόσα πράγματα θα μπορούσα να κάνω αλλά γενικά πάντα τρόμαζε η ιδέα της κοινωνικοποίησης..έζησε κάνεις κάτι παρόμοιο;