ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι εδω κ έναν χρόνο με τον σύντροφο μου. Υπέροχο παιδί με μπόλικη αγάπη μέσα του. Νιώθω τυχερή που βρήκαμε ο ένας τον άλλον! Έχω συναντήσει κάποιες φορές την μητέρα του. Αυτά που είδα και άκουσα δεν μου άρεσαν καθόλου. Κατινια, νεύρα όλη την ώρα, κουτσομπολιο, να λέει τα παιδιά της άχρηστα. Να μιλάει άσχημα για τον μπαμπά τους, είναι χωρισμένοι. Του ζήτησα να μην ξαναβρεθούμε σπίτι του, όχι φυσικά για την μαμά του κάτι. Την αντιπάθησα αρκετά και άσχετα αν είναι μητέρα του αγοριού μου.. Δέχομαι ότι έτσι είναι.. Το γεγονός ότι δεν θέλω να ξαναπαω σ εκείνο το μέρος θα έπρεπε να με κάνει να σκέφτομαι και να παραχωρώ??!