ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πιστεύω γενικά στα όνειρα, αλλά αυτό με κατατρόμαξε. Έχω δει κι άλλα τρομαχτικά, που όμως δεν έβγαζαν και πολύ νόημα γιατί ήταν επηρεασμένα απ' τα θρίλερ, αλλά αυτό ήταν κάτι που με την λογική θα μπορούσε (στην απίθανη περίπτωση φυσικά) να συμβεί. Είδα ότι είχα πάει στη σχολή μου. Η μέρα κυλούσε φυσιολογικά ώσπου ξαφνικά πετάχτηκαν από το πουθενά δύο ψηλοί άνδρες ντυμένοι με χακί ρούχα του στρατού και μαχαίρια και άρχιζαν να μαχαιρώνουν όποιον τολμούσε να κουνηθεί ή να τρέξει και να φωνάξει.Εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν μόνο το πως θα σωθώ εγώ, ήμουν πάρα πολύ πανικοβλημένη. Έτσι άρχισα κι εγώ να απομακρύνομαι από κοντά τους προσπαθώντας να γίνω ένα με το πλήθος αλλά με είχαν βάλει στο μάτι και μόλις απομακρυνόμουν μου έκαναν μικρές μαχαιριές στα χέρια.Κατάλαβα ότι αν δεν κουνιόμουν δεν μου έκαναν κάτι. Όμως δεν άντεξα να βλέπω τόσα αίματα και χτυπημένους δίπλα μου κι έκανα να κουνηθώ. Τότε με έριξαν κάτω και με απείλησαν ότι θα με μαχαιρώσουν στον λαιμό. Εγώ δεν κουνήθηκα ούτε μίλησα. Είχα καταλάβει ότι έπαιζαν ένα είδος ψυχολογικού παιχνιδιού, μου έλεγαν ότι θα με μαχαιρώσουν και αν κουνιόμουν θα το έκαναν, αν δεν κουνιόμουν όμως όχι, ήθελαν να παίζουν με τον φόβο μου.Ξαφνικά ήρθε ο ένας κοντά που και μου έβαλε το μαχαίρι στην κοιλιά. Πάλι δεν κουνήθηκα, δεν μίλησα. Τότε όμως (παρόλο που κρατούσε ελαφρά το μαχαίρι) μου είπε ότι θα με μαχαίρωνε. Φοβήθηκα και πανικοβλήθηκα τόσο πολύ, που τον κλότσησα με δύναμη κι εκείνος έπεσε κάτω, το μαχαίρι έφυγε απ' τα χέρια του και προσγειώθηκε στο πάτωμα. Ένας καθηγητής το έπιασε κι άρχισε να απειλεί και τους δύο.Μετά ήρθε η αστυνομία και γύρισα σπίτι μου. Καθώς γύριζα όμως ήταν μαζί και μία φίλη μου. Της είπα ότι ευτυχώς ξεμπερδέψαμε αλλά μου είπε: "Μην είσαι και τόσο σίγουρη. Σίγουρα οι συνεργάτες τους θα σε ψάξουν για να πάρουν εκδίκηση" . Εκεί κι αν πανικοβλήθηκα! Στην σκέψη ότι θα γυρνούσαν κάποιοι να με σκοτώσουν ή ακόμη χειρότερα να σκοτώσουν κάποιο οικογενειακό μου πρόσωπο, δεν άντεχα...Το άλλο πρωί ξύπνησα και ήμουν στο πατρικό μου. Εκεί βρισκόταν ως συνήθως τα πρωινά μόνο η γιαγιά μου. Της είπα ότι δεν ήμασταν ασφαλείς εκεί και έπρεπε να φύγουμε. Εκείνη μου είπε ότι ξέρει ένα καλό σπίτι εκεί κοντά. Όμως τότε ξεπρόβαλε απ' τον κήπο μία ψηλή σκιά με χακί ρούχα...Τότε ξύπνησα. Από τότε δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ξανά και ήρθα εδώ να το βγάλω από μέσα μου. Δεν είδα κάτι παρόμοιο στην τηλεόραση, ούτε διάβασα. Μόνο για έναν ταγματάρχη στο Λίβανο διάβαζα... Τώρα τελευταία βλέπω πολύ συχνά εφιάλτες, που τους φοβάμαι πολύ. Το ξέρω πως είπα ότι δεν πιστεύω στα όνειρα αλλά... Δεν μου λέτε καμιά γνώμη, τι μπορεί να σημαίνει; Έτσι, γιατί το έχω πολύ άγχος.