ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την είδα και μου ήρθε ένα κύμα νοσταλγίας. Ζούσα ακριβώς έτσι. Είχα αρκετές παρέες κάποτε. Χαιρόμουν και λυπόμουν την ίδια στιγμή, έλεγα κουραζόμουν με τόση επικοινωνία με το ζόρι μου έφτανε ο χρόνος και η ενέργεια για να βγαίνουμε με όλους αυτούς τους φίλους τέλος πάντων. Αισθανόμουν ότι περνάω τέλεια κάθε μέρα αυτά τα τηλεφωνήματα και τις βραδινές εξόδους. Και όντως ήταν έτσι, περνούσαμε πολύ όμορφα. Ωραίες εποχές. Με τα χρόνια όλοι κάπου χάθηκαν, βρήκαν νέες παρέες όπως θέλετε πάρτε το αυτό που δεν έχεις τσακωθεί με τον άλλον αλλά για κάποιον λόγο δεν μιλάτε πλέον, άμα καταλαβαίνετε τι εννοώ... τώρα είμαι ολομόναχη, όλο το εικοσιτετράωρο στο διαμέρισμα δεν ξέρω τι θέλω στην ζωή μου. Αναρωτιόμουν απλά αν υπάρχει αληθινή φιλία ή αν όλοι προσποιούνται γιατί έχουν κάτι να πάρουν από τον "φίλο" τους, ξέρετε... έφτασε μια περίοδος που δεν θέλω να κάνω παρέα με κανέναν. Δεν θέλω να εξιστορώ τίποτα από την ζωή μου σε κανέναν ούτε να τους ακούω γενικά να συμμετέχω στην ζωή κανενός όπως παλιά που ανυπομονούσαμε να μοιραζόμαστε τα νέα μας. Βαριέμαι απλά να συζητάω, καμιά επαφή δεν με χαροποιεί. Αντίθετα κουράζει. Δεν ξέρω αν τότε ήμουν τίποτα φυσιολογική και τώρα δεν είμαι. Αυτά τα λίγα... ευχαριστώ πάρα πολύ .