ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια που χωρίσαμε λόγω απόστασης. Αυτό με τσάκισε γιατί το θεώρησα πολύ ανόητο σαν λόγο καθώς υπήρχε το σχέδιο να μείνουμε μαζί εντός μηνών. Αυτός είπε δεν άντεχε. Πέρασε τόσος καιρός με προσπάθειες τον πρώτο χρόνο από την πλευρά μου και αυτός ανένδοτος. Κρατήσαμε μια (σεξουαλική) επαφή κυρίως στις αρχές και τώρα μιλάμε μια φορά τον μήνα ας πούμε, μπορεί να με πάρει να δει τι κανω ή να πάρω εγώ. Τον έχω βοηθήσει σε πολλά και πάντα μου λέει πόσο με εκτιμάει και με ευχαριστεί για όλα. Τον πιστεύω,αλλά εδώ έρχεται το μεγάλο θέμα. Μου έχει πει ότι θέλει την βοήθεια μου σε κάτι που σχετίζεται με το επάγγελμα μου και είχα πει εντάξει. Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει αυτή η "συνεργασια"αγχωνομαι για τον χρόνο που θα χρειαστεί να περάσουμε μαζί..στο τηλέφωνο, στο Skype.. Φοβάμαι μην με γυρίσει πίσω συναισθηματικά μιας και η απόφαση να χωρίσουμε δεν με βρήκε πότε σύμφωνη και άργησα να ηρεμήσω. Ακόμη και τώρα με πιάνει άγχος πολλές φορές. Ταυτόχρονα όμως, δεν μπορώ να πω όχι γιατί δε θέλω να παρεξηγηθεί. Οι φίλοι μου μου λένε να μην του απαντάω στα τηλέφωνα,να τον διαγράψω τελείως. Όμως ρε παιδιά, με ποια δικαιολογία θα το κανω; Δεν με απάντησε, δεν με κακοποίησε.. με χώρισε. Μου φαίνεται παιδιάστικο να σταματήσω να του μιλάω σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ομολογω ότι θα ήθελα να ξαναειμαι μαζί του αλλά όχι όπως ήταν τότε ή όπως ήμουν εγώ..παλι από την αρχή.