ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 4 μήνες γέννησα το υπέροχο αγοράκι μου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν εργασιομανής. Αυτή τη στιγμή δεν νιώθω να μου λείπει η δουλειά μου, απολαμβάνω τις πρώτες στιγμές του μωρού μου. Νιώθω όμως τύψεις που λείπω από το γραφείο, νιώθω πως πάω πίσω στα επαγγελματικά, πως όλο αυτό το διάστημα που λείπω θα βγω από τους ρυθμούς μου, θα χάσω κάποιους από τους πελάτες μου και άλλα πολλά. Δεν υπάρχει οικονομικό θέμα στην οικογένεια μου, καθώς ο άνδρας μου μπορεί να συντηρήσει την οικογένεια μας ακόμα και αν δεν δουλέψω ποτέ που λέει ο λόγος. Πάντα ήμουν της άποψης ότι πρέπει κανείς να είναι εργατικός και να καταβάλλει όσο το δυνατόν περισσότερη προσπάθεια για να γίνει όσο καλύτερος γίνεται. Αυτή ήταν η νοοτροπία μου και αυτό εφηρμοζα. Τώρα όμως νιώθω ότι αυτό δεν μπορώ να το τηρήσω. Από την άλλη αν επιστρέψω στη δουλειά ξέρω ότι θα νιώθω τύψεις που είμαι μακριά από το μωρό μου. Ακουγομαι τρελή που δεν ξέρει τι θέλει; Υπάρχει κάποιος τρόπος, κάποια επιλογή με την οποία δεν θα νιώθω τύψεις; Ο άνδρας μου μου λέει να απολαύσω αυτές τις στιγμές με το μωρό, γιατί δεν θα ξαναέρθουν, και να μην αγχώνομαι για τη δουλειά. Θέλει σε λίγους μήνες να βάλουμε μπροστά και για το δεύτερο. Θέλω δεύτερο παιδάκι. Αν σε λίγους μήνες ξανά μείνω έγκυος πότε θα επιστρέψω στο γραφείο; Θα μείνω πολύ καιρό εκτός καθ μετά θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι από το μηδέν. Από την άλλη αυτό το διάστημα θα είναι αφιερωμένο σε δύο παιδιά και θα τελειώνω μια και έξω. Δεν ξέρω τι να κάνω!