ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα έναν άντρα στο διαδίκτυο την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν το κάνω συχνά ούτε βγαίνω ραντεβού παρά μόνο σπάνια γιατί έχω απογοητευτεί πολύ. Είμαι 47 και σκέφτομαι ότι ίσως ζήσω άλλα 40 χρόνια. Το πιθανότερο είναι να ζήσω άλλα 30, είναι πολλά για να μείνω χωρίς άντρα. Έχω τη δουλειά μου και τα ενδιαφέροντά μου τις παρέες μου, αλλά θα μου άρεσε να έχω έναν σύντροφο. Την προηγούμενη φορά πριν μερικούς μήνες βγήκα με έναν συνομήλικο ο οποίος ήταν πολύ κλειστός. Βγήκα ξανά γιατί σκέφτηκα ότι ίσως έφταιγε η αμηχανία αλλά πάλι το ίδιο ήταν. Παράξενος μηδέν επικοινωνία του έλεγα κάτι και απαντούσε άσχετα. Μετά μίλησα μερικές φορές στο διαδίκτυο αλλά ήταν περιπτώσεις που ψάχνουν κάποια γυναίκα να "τακτοποιηθούν". Τώρα με αυτόν μιλήσαμε σήμερα τρίτη φορά και μου είπε ότι δεν πιστεύει σε έρωτες και ότι δεν εμπιστεύεται. Ντρέπομαι πολύ που το λέω αλλά αμέσως ενώ είχα καλή διάθεση μου φύγανε δάκρυα. Του το έκλεισα κατάμουτρα και δεν το ξανασήκωσα. Το ξέρω δεν είναι σωστό, θα του στείλω και θα του πω ότι δεν θέλω άλλη επικοινωνία. Γιατί επιδιώκουν επαφές με γυναίκες αυτοί οι άντρες τι θέλουν από εμάς;Και άλλος μου είχε πει ότι φοβάται να εμπιστευτεί, δεν μπορώ να καταλάβω εγώ τι πρέπει να κάνω σαν γυναίκα; Να τους πάρω τον φόβο; Θέλω έναν άντρα να μπορώ να στηριχτώ πάνω του όχι να τον κανακεύω και να πρέπει να του λέω να μην φοβάται. Εμένα να μην φοβάται; Τι είμαι εγώ; Η ψυχή μου έχει ρημάξει μου έλεγε ο άλλος, είμαστε δυο άνθρωποι είπαμε να γνωριστούμε και μου λέει τέτοια πράγματα; Δεν πειράζει δεν πρέπει με το ζόρι να βρω κάποιον αλλά με πιάνει το παράπονο γιατί νιώθω ότι με πλησιάζουν για να εκμεταλλευτούν αφού δεν είναι ικανοί να δώσουν σε μια σχέση.