Το γεγονός ότι σου λείπει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τον χρειάζεσαι πίσω στη ζωή σου. Το συναίσθημα του να λείπετε ο ένας στον άλλον είναι κάτι φυσικό και αποτελεί ένα στάδιο προς το να ξεπεράσετε ο ένας τον άλλον. Κατά τη γνώμη μου, κακώς διατρείτε επικοινωνία στη φάση αυτή, επειδή δεν το κάνει πιο εύκολο για κανέναν σας στο να προχωρήσετε στη ζωή σας. Κολλάτε στο αίσθημα της απώλειας αντί να πάτε παρακάτω. Δεν μπορείτε να είστε κάτι μεταξύ φίλων και (πρώην) εραστών. Κρατήστε τα θετικά από τη σχέση σας, κατανοήστε τους λόγους για τους οποίους χωρίσατε (τους οποίους μπορεί να και ξαναβρίσκατε μπροστά σας σε περίπτωση επανασύνδεσης) και ξεχάστε ο ένας τον άλλον, μη διατηρείτε επικοινωνία, ειδικά σε αυτή τη φάση. Μόνο έτσι θα κοιτάξεις κι εσύ μπροστά και θα νιώσεις πραγματικά ελεύθερη (και με την έννοια της "single"). Όσο είσαι στην κατάσταση της "σχεδόν χωρισμένης" όπως επεσήμανε ο Meremeti, αρνείσαι στον εαυτό σου την ευκαιρία να γνωρίσεις κάποιον πιο κατάλληλο για σένα και θα φαίνεσαι πάντα ως "η κολλημένη με τον πρώην."
9.7.2019 | 22:15
Θελω να μου πείτε τη γνώμη σαςμ
Χωρίσαμε, είπαμε θα μιλάμε....Όσο περνάει ο καιρός μιλάμε όλο και πιο λίγο, μας πιάνει καμιά φορά και ξεσπάμε και λέμε πως νιώθουμε και καταλήγουμε να λέμε πόσο πολύ θα θέλαμε την αγκαλιά του άλλου. Μετά απ' αυτό το ξέσπασμα έτυχε να του πω κατι την άλλη μέρα κ;θως ζηλεψα και του συμπεριφέρθηκα τελείως σαν παιδάκι πέντε ετών. Από εκείνη την ημέρα, δεν μου είχε απάντηση καν. Του ζήτησα συγνώμη, την δέχτηκε. Αλλά μετά χάσαμε κάθε επικοινωνία. Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να λέω τα συναισθήματα μου. Κάνει κακο και σε εμένα και σε εκείνον. αποφάσισα να απομακρυνθω. Σήμερα με πηρε είπε καταλάθος τηλ και τον πείρα πίσω να δω τι κάνει. Η στάση μας τελείως αμήχανη. Δεν ξέρω πως να φερθώ. Απ' τη μια μου λέει πόσο του λείπω και απ' την άλλη δεν μιλαμε καθόλου και γινόμαστε τυπική. Υπέθεσα ότι κάτι κάνει με άλλη και γι'αυτό το λόγο είπα να απομακρυνθω. Με ποναει πολύ αλλά ακόμα περισσότερο με πονάει που δεν μαθαίνω τη κάνει μέσα στη μέρα του. Επίσης μου είπε ότι νιώθουμε τα ίδια, ότι και αυτός πονάει και δεν είμαι μόνο εγώ εκείνη που στεναχώριεται. Δεν ξέρω πλέων τι να πιστέψω.... Τον θέλω τόσο πολύ....αλλά τι του συμβαίνει;
2
