ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω πρόβλημα ότι ασχολούμαι πολύ με τα προβλήματα των άλλων. Όταν μου ζητήσουν βοήθεια ή αν θέλουν να μιλήσουν είμαι εκεί... Είδα ότι στην περίπτωση μου δεν είναι αμοιβαίο... Ο κόσμος γύρω μου είναι τόσο επιφανιακός στη συζήτηση, ακόμα κι όταν ζητώ να με ακούσουν μοναχά. Νοιώθω ότι απαντούν για να απαντούν, προσφέρουν προφανείς λύσεις, επαναλαμβάνουν αυτά που είπα εγώ, μερικές φορές αντιλαμβάνομαι ότι ούτε καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάω.Και έτσι με τον καιρό συμπέρανα ότι αφιερώνω περισσότερη ενέργεια σε αυτούς, απ' όση αυτοί σε εμένα... Με λίγα λόγια αυτό που δίνω δεν ανταποδίδεται και κάποτε κουράζει αυτό... Και κάπως έτσι απομακρύνθηκα από φίλους που ήταν κολλητοί των παιδικών μου χρόνων, όμως πλέον δεν προσφέρουν κάτι στη σχέση μας. Μάλιστα νοιώθω συχνά ότι με βαραίνουν οι σχέσεις μας... Τους προσφέρω επιβεβαίωση για τα μικρότερα πράγματα, ξανά και ξανά... έχω γίνει ψυχαναλυτής! Αλλά ανάμεσα στα σοβαρά που παρατηρώ, πρέπει να μιλήσω για νύχια, για ψώνια (να πάρω αποφάσεις εγώ για εκείνους, όχι απλή συζήτηση). Όταν προσπαθώ να φτάσω σε κάποιο ουσιαστικό συμπέρασμα όμως, για να μη συνεχιστεί αυτή η εξαρτημένη συμπεριφορά, πέρα βρέχει... Λες και δεν καταλαβαίνουν.Σήμερα πήρα απόφαση και έμεινα μακρυά από συζητήσεις με αυτά τα άτομα... Ένιωθα πιο υγιής και ενεργητική μέχρι που αναγκάστηκα να απαντήσω σε μια φίλη μου που έστελνε μηνύματα για τα γκομενικά της. Είναι και λιγάκι άπειρη σε αυτά...αυτά που μοιράζεται δίνουν εντύπωση από ιστορίες του δημοτικού. Δεν είχα τι να απαντήσω, αυτή τη φορά είπα ότι σήμερα δεν έχω διάθεση και αφιερώνω χρόνο σε εμένα... Επειδή παρατήρησα ότι ασχολούμαι πολύ με θέματα που δε με αφορούν άμεσα, κι όχι με εμένα, γιατί έχω κι εγώ τα δικά μου...Η αντίδραση ήταν ότι τελείωσε με όσα είχε να πει, συνέχισε δηλαδή μιλάει μόνη της. Έπειτα πολύ χλιαρή μαζί μου και τώρα αναρωτιέμαι αν έχω κάνει λάθος που μίλησα έτσι...