Σε καταλαβαίνω αλλά διαφωνώ εν μέρει... Καλώς ή κακώς όταν ήταν ανυπόφορο να είμαι μόνη έμαθα ότι είμαι μόνη, ότι οι ανθρώποι δεν οφείλουν να είναι διαθέσιμοι όταν τους χρειάζομαι, όπως τους χρειάζομαι αλλά όπως μπορούν και όταν μπορούν γιατί κι εκείνοι κουβαλάνε τα δικά τους...Τωρα για τον θάνατο, παλιά σκεφτόμουν έτσι, δεν θεωρούσα κανέναν δεδομένο και αυτό είχε ως αποτέλεσμα όμως να χάσω την μπάλα (μου) και να είμαι πολύ χαριστική ενίοτε. Δεν χρειάζεται. Μπορεί να είμαστε εμείς που θα φύγουμε πρώτοι στην στροφή, δεν το ξέρουμε. Δεν φτάνει να νιώθουμε, χρειάζεται να τιμούμε την ζωή μας χωρίς να λέμε στον καθένα "πάρε την, έτσι κι αλλιώς ένα κουρελακι είμαι, σαν τις πατσαβούρες που έχουμε για να σκουπίζουμε τα πάντα".Υ. Γ. Δεν είναι όλα τα λόγια καλά που θα θέλαμε να πούμε, οπότε καμιά φορά ακριβώς επειδή είμαστε περαστικοί όπως και οι άλλοι δεν τα λέμε. Τ' αφήνουμε στην άκρη.Υ. Γ. 1 Συλλυπητήρια, δεν ξέρω αν υπάρχει απώλεια να χωνεύεται ασχέτως ηλικίας όταν υπάρχει κι αγάπη στην μέση.
18.7.2019 | 01:47
......
Βαρέθηκα να ακούω τα λεγόμενα λόγια " θα είμαι πάντα εκεί για εσένα" , " θέλω μαθαίνω νέα σου", " να μη σε χάσω". Στην δύσκολη στιγμή μου δεν ήσουν εκει...Ναι , ενδιαφερθηκες λίγο , με ρώτησες, μέχρι εκεί!. Ούτε που σε ένοιαξε πως είμαι, πως σου έλεγα ότι περνάω πιο το νόημα να μιλάμε; Πιο το νόημα να μου λες ότι θα είσαι πάντα εκεί για εμένα; Ποτε ενδιαφερθηκες πραγματικά για να το κάνεις και τώρα; Να μαθαίνω για εσένα ότι η ζωή σου είναι ένα μυστήριο; Ότι θέλεις να πηγαίνεις από εδώ και από εκεί; Πήγαινε, ο δρόμος είναι ανοιχτός, κανείς δε σε έχει δεμένο και κανείς δεν σε είχε ανέκαθεν. Απλά να μη λες πολλά λόγια, λόγια που αφήνεις τον άλλον να περιμένει ένα τηλέφωνο σου, ένα μήνυμα σου έτσω, να περιμένει από εσένα μια αισιοδοξία, ένα κάτι. Ξέρεις, δεν σε έχω ξεπεράσει, καθόλου, και στην κηδεία της γιαγιά μου πάλι εσένα φανταζομουν, να ήσουν εκεί να ένιωθα καλύτερα. Αλλά που είσαι; Πουθενά; Ίσα που το έμαθες, ίσα που μου είπες ένα κι εγώ στεναχωρήθηκα και χάθηκες. Να τα βράσω όλα αυτά, δεν είσαι πουθενά και ούτε ήσουν, φτιάχνω με το μυαλό μου πράγματα που δεν ισχύουν. Δεν εισαιζ και δεν θα είσαι ποτέ ξανά στη ζωή μου. Οπότε, περνά καλα, και έτσι κι αλλιώς, μη σε νοιάζει τι κάνω... Έτσι κι αλλιώς έτσι, πάντα στην τύχη τα άφηνες. Το μόνο που κατάλαβα τώρα που έφυγε η γιαγιά μου είναι να μιλάτε στους ανθρώπους γύρω σας, ότι ηλικία και να είναι, γιατί οι ανρθωποι μπορεί να φύγουν ανά πάσα στιγμή χωρίς καν να το καταλάβουμε, και μένουμε με τα λόγια που θέλανε να πούμε τόσο καιρό.... Έτσι σε αφήνω,με αυτά τα λόγια που θέλω να σου πω, αλλά δεν βρίσκω λόγο.... Καλή ζωή....
1
