ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολυ λεπτες οι ισορροπιες για να πουμε ποιος φταιει κ ποιος οχι.. Ειχατε διαφορετικα θελω.. Εσυ πιστεψες οτι με τα χρονια αυτο θα αλλαζε, κατι που ομως δεν εγινε.. Μπορει και να αλλαζε, μπορει να εμενες μαζι του και καποια στιγμη να το μετανιωνες, μπορει να χωριζες και να εβρισκες εναν αλλο ανθρωπο να αγαπιεστε κ να κανατε μαζι οικογενεια... Πολλα ειναι τα μπορει αλλα κανεις δεν ξερει τι θα συμβει σιγουρα στο μελλον και τι τον περιμενει στην παρακατω γωνια! Θεωρω πως καλα εκανες και εφυγες απλα το αργησες και ισως αυτο επαιξε καθοριστικο ρολο στην πορεια της ζωης σου.. Οπως και να΄χει ακομα κ αν δεν κανες δικα σου παιδια, ειναι τοσα θα παιδια που χρειαζονται αγαπη που θα μπορουσες να γινεις αναδοχη; To εχεις σκεφτει;

Πολλάκις θεωρούμε ότι θα αλλάξουμε έναν άνθρωπο να τον φέρουμε στα μέτρα μας. Συνήθως αυτό είναι μία φενάκη και απώλεια χρόνου. Έτσι έγινε και εδώ.

Αν ανοιγε τα αυτια της να ακουσει τι της ελεγε ο αλλος, αντι να κανει δικα της σεναρια, τωρα πιθανον να ηταν σε καλυτερη θεση.

Το βαθύ συναισθηματικό δέσιμο για κάποιους ανθρώπους τους δυσκολεύει να πάρουν ριζικές αποφάσεις πχ χωρισμού. Της ήταν μεν ξεκάθαρος και αυτός από πριν αλλά της έδωσε ελπίδες με τη πρόταση γάμου. Διότι ως συνήθως ο κόσμος παντρεύεται για να κάνει οικογένεια. Έτσι θα έζησε με την αυταπάτη ότι θα αλλάξει γνώμη και θα κάνουν παιδιά. Ευθύνεται και αυτός διότι μπορούσε κάλλιστα να φύγει από τη σχέση αυτή αφού πιεζόταν από τη πλευρά της για τεκνοποίηση. Έπρεπε και αυτή να φύγει αφού δεν ταίριαζαν τα θέλω τους. Δεν βρήκε τη δύναμη να το κάνει τότε.

Μερικοί/ες αρέσκονται στις αυταπάτες...Στα 39 σου έπρεπε να είσαι πιο ώριμη και κατασταλαγμενη, βασικά πολύ πιο πριν.Τώρα μετά από 10 χρόνια τι κάθεσαι και ψάχνεις...

Δηλαδή, για να καταλάβω, τα παιδιά θα ήταν κάτι σαν παρηγοριά, ας πούμε; Χάσαμε αυτόν, τουλάχιστον μας έμεινε κάτι; Πρώτα πρώτα, αυτός ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Τι πάει να πει ήταν πολύ νέος και μπορεί να άλλαζε γνώμη; Δηλαδή ήταν αυτή μαζί του, γνωρίζοντας ότι έχουν διαφορετικά θέλω και... τι; Ξαφνιάστηκε που δεν άλλαξε γνώμη και άρχισαν οι καυγάδες; Ή μήπως τον πίεσε να κάνει κάτι που δεν ήθελε και αυτός δεν το δέχτηκε, πολύ απλά; Ήθελε παιδιά περισσότερο από ότι ήθελε εκείνον. Αλλιώς δεν θα χώριζε και θα το δεχόταν, ή δεν θα πίεζε τον άντρα που αγαπούσε για κάτι που ήξερε ότι εκείνος δεν ήθελε και μάλιστα της το είχε πει από την αρχή. Πόσο μάλλον κάτι τόσο σοβαρό όσο το θέμα των παιδιών. Αγάπη είναι αυτό;

ουσιαστικα ο τυπος δε ήξερε τι ηθελε στη ζωη του κι τραβολογούσε κι την αλλην

Φταίει αποκλειστικά αυτή γιατί δε δεχόταν τα θέλω (εν προκειμένω το δε θέλω) του συντρόφου της.

Τυχερη είσαι.Ο άνθρωπος είναι ένα βόδι και μισό και γλίτωσες.Δεν ήθελε παιδιά σαν κλασικός ανεύθυνος παρτάκιας που στη σχέση νομίζει ότι υπάρχει μόνο αυτός αλλά και δεν σε αγάπησε πραγματικά ώστε να θέλει μια ολοκληρωμένη οικογένεια μαζί σου.Και πήγε και έπεσε στην καπάτσα που του φόρτωσε τα παιδιά της.Πόσο βλάκας δηλαδή.