ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εγω φιλαρακι 35 χρονων κι ακομα η ζωη μου ειν γυρο απ τις αναγκες της μανας μου .................... υπάρχουν και χειροτερα .........................

Πολλές φορές ''θυσιαζόμαστε'' για κάποιον,είτε αυτός είναι η οικογένεια μας,είτε είναι οι φίλοι μας,είτε είναι ο σύντροφός μας.Το θέμα είναι τι κάνεις απο δώ και πέρα.Θα κάτσεις να κλαίγεσαι,ή θα πατήσεις πόδι και θα συνεχίσεις πιο δυνατή;ευκαιρίες θα σου δώθουν ξανά και μπορεί να είναι και καλύτερες απο τις προηγούμενες που έχασες.Στο χέρι σου είναι πώς θα τις αξιοποιήσεις.Καλή τύχη σου εύχομαι.

Αναρωτιέμαι ποιες είναι αυτές οι ευκαιρίες που έχασες και δεν μπορείς να τις κυνηγήσεις ξανά σε τόσο νεαρή ηλικία... Ίσως αυτό που σε πειράζει περισσότερο είναι το ότι <<θυσιάστηκες>>,όπως γράφεις...και δεν στο αναγνώρισαν απ'όσο καταλαβαίνω.Αυτά τα συναισθήματα είναι δηλητηριώδη.Είναι καλύτερο για εσένα να τα αποβάλεις και να προχωρήσεις,όπως κάνει η ίδια η ζωή άλλωστε.

Επειδη ειναι γενικα όσα λες δε μπορω να κανω κάποιο σχολιο. Εκτος απο το εξης: σχετικα νεα στα 25? Σχετικα? Στα 30 τι θα πεις? Μεσοκοπη?