ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στον υπνο μου ακουω πολλες φορες τον πατερα μου να με φωναζει.Ο πατερας μου ζει οποτε σπουκι σεναριο δεν παιζει.Στην πραγματικοτητα οταν με φωναζει με φωναζει ειτε για να κανω καμια δουλεια ειτε γιατι θελει να μου πει κατι συνηθως σοβαρο.Στον υπνο μου παντα ετσι ακουγεται, με φωναζει με εναν τροπο ανατριχιαστικο σαν να εχει να μου πει κατι κακο και συνηθως ξυπναω.Νομιζω οτι η ελεγκτικη και αυταρχικη φυση του πατερα μου εχει αφησει σημαδια πανω μου.Παντα ηθελα να μην τον φοβαμαι μα παντα τον φοβομουν,νιωθω οτι αν χασει τον ελεγχο δεν υπαρχει σωτηρια.Νιωθω οτι παντα πρεπει να ειμαι το σωστο παιδι και να μην τον απογοητευσω.Η πλακα ειναι οτι ειχα κανει λιγο θεατρο καποτε και ο καθηγητης μου ελεγε οτι κυκλοφορω συνεχεια λες και εχω ενα τεραστιο βαρος στους ωμους μου,νομιζω ειναι το βαρος των παιδικων μου χρονων.Μεχρι να μπω στην εφηβεια ημουν το τελειο παιδι,οι γονεις μου ακουγαν τα καλυτερα λογια για μενα.Και στην εφηβεια γινοταν αυτο καθως δε παραστρατησα αλλα μεσα μου δεν ημουν καλα.Μολις ενηλικιωθηκα ηταν λες και ξαφνικα ανοιξα τα ματια μου και εβλεπα που γινονταν τα λαθη.Θελω να μη σκυβω αλλο το κεφαλι,θελω να γινω οπως ημουν σαν παιδι,μακαρι να μην ηξερα τοσα πραγματα,μακαρι να ημουν πιο χαζη ετσι ωστε να ημουν πιο χαρουμενη...