Ανατρέχοντας στα φωτογραφικά trending topics του 2013, θα δει κανείς ένα ανηφορικό στενό με σκαλοπάτια να αναπαράγεται χιλιάδες φορές. Τα social media γέμισαν με κάθε πιθανή βερσιόν της Μνησικλέους, ενώ το hashtag της #lifo στο instagram κάθε ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο βομβαρδίζεται από χαρούμενους εκπροσώπους όλων των αθηναϊκών «φυλών» που περιμένουν υπομονετικά μήπως αδειάσει κάποιο τραπεζάκι στα γύρω καφέ.
Η Πλάκα και τα Αναφιώτικα, το τμήμα της που δημιούργησαν σε αυθεντικό κυκλαδίτικο ρυθμό Αναφιώτες κτίστες, οι οποίοι κατά τον 19ο αιώνα συμμετείχαν στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα, ανέκαθεν ασκούσαν μια ιδιαίτερη γοητεία. Με το που αρχίζεις να ανηφορίζεις από την πλατεία στο Μοναστηράκι, ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα και εισχωρείς σε ένα διαφορετικό σύμπαν γεμάτο όμορφες εικόνες. Η γειτονιά, ωστόσο, βαθμηδόν απέβαλε τον φολκλόρ χαρακτήρα που εκ των πραγμάτων διέθετε εδώ και δεκαετίες και από πέρασμα τουριστών και στέκι φοιτητών μετατράπηκε σε hot πιάτσα, κάτι που σε κάποιο βαθμό οφείλεται στην τεράστια επιτυχία της ταινίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη Αν... Γυρισμένη σχεδόν εξολοκλήρου εκεί, η ταινία παρουσίαζε μια νεομποέμ –σε μεγάλο βαθμό μη ρεαλιστική και εξιδανικευμένη– εικόνα της συνοικίας. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, εκπρόσωποι της 30something γενιάς, κατοικεί σε υπέροχο σπίτι, κυκλοφορεί με απαράμιλλο στυλ, βγάζει βόλτα τα κατοικίδια του, ερωτεύεται και φυσικά απολαμβάνει τον καφέ του, αμπελοφιλοσοφώντας για τη ζωή, τον έρωτα και τη νεόπτωχη οικονομική τους κατάσταση.
Το Αν... έκοψε πάνω από 500.000 εισιτήρια πανελληνίως και ανεξάρτητα από το αν ήταν καλή ταινία ή όχι, σίγουρα έκανε όλους όσοι την παρακολούθησαν να θέλουν διακαώς να βρεθούν στην Πλάκα ένα σαββατιάτικο μεσημέρι για να ρουφήξουν λίγο ήλιο. «Η περιοχή απέκτησε ξανά ζωή και όλα τα μαγαζιά της δουλεύουν τόσο πολύ χάρη στον Παπακαλιάτη. Πρέπει να του στήσουμε άγαλμα στους Αέρηδες» αναφέρει χαριτολογώντας η υπεύθυνη του Γιασεμιού.
Η Πλάκα, φυσικά, είναι πολλά παραπάνω από το αντίστοιχο Quartier Latin του Παρισιού. Αρχιτεκτονικά, με τόσα διατηρητέα κτίρια, είναι η μοναδική περιοχή της Αθήνας που σε τέτοια έκταση μπορεί κάποιος να δει την πόλη όπως ήταν πριν από 100 χρόνια. Αυτή η αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, σε συνδυασμό με την αντικειμενική ομορφιά του τοπίου και το γεγονός ότι μπορεί κάποιος μέσα σε μία βόλτα να συνδυάσει από καλό φαγητό, καφέ και socializing, μέχρι επίσκεψη σε μουσεία, γκαλερί, και όλα αυτά στο κέντρο της πόλης, την έκαναν εκ νέου τόσο δημοφιλή.
σχόλια