ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η τακτική που διατρέχει την κοινωνία μας δλδ ότι πρέπει σώνει και καλά η ιδιωτική βούληση να είναι και δημόσια πρακτική είναι κουραστική γι αυτούς που έχουν μάθει να ζουν με κάποιους κανόνες στην ζωή τους. Όλο και περισσότεροι προσπαθούν να αυτοπροβληθούν μέσα από πράξεις που όχι μόνο δεν εγκωμιάζουν το ανθρώπινο είδος, αλλά καταδεικνύουν την αδυναμία του να διαχειριστεί καταστάσεις που ξεπερνούν τα στενά όρια του "εγώ". Πολύς λόγος γίνεται και για την ελληνική οικογένεια, που διαφημίζεται ως συμπαγής, αραγής, παραδοσιακό συν για την πατρίδα μας. Στην πράξη, το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια συνεχής υπερπροστασία προς τα νεαρά της μέλη, που οδηγεί αναπόφευκτα και στην γέννηση και συντήρηση νοσηρών συμπεριφορών. Στο εξωτερικό, που τόσο πολύ κατακρίνουν οι ιθαγενείς και παντός είδους ειδήμονες, οι υγιείς οικογένειες (γιατί υπάρχουν και εκεί αυτές που γεννούν παθογένειες) παράγουν για τις κοινωνίες τους άτομα που είναι έτοιμα να ενταχθούν και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο από πολύ νωρίς. Ίσως να είναι ένας από τους πολλούς λόγους που τα ελληνόπουλα που μεταναστεύουν εντάσσονται γρήγορα και ομαλά στις χώρες που εγκαθίστανται. Ίσως όχι μόνο τα καλύτερα μυαλά, αλλά και οι καλύτεροι χαρακτήρες να παίρνουν τελικά τον δρόμο της ξενιτιάς. Από την άλλη, είναι πολλά τα νεαρά άτομα που τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στην αγκαλιά της θρησκείας. Κι αυτή με την σειρά της, έχοντας ενθουσιάσει το κοινό με την φιλανθρωπία της, τα ντοπάρει με ενθουσιασμό για τον άσπιλο τρόπο ζωής που λανσάρει και τα ναρκώνει με την μορφίνη του καλύτερου κόσμου που τάχα μας περιμένει, όταν το βιολογικό μας ρολόι πάψει να λειτουργεί. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στο πέρασμα του χρόνου η θρησκεία υπήρξε το κατασταλτικό των εξεγερμένων παθών σε όλα τα πεδία. Κι ας μας γίνει μάθημα το γεγονός ότι οι αρχαίοι κατά τ άλλα πρόγονοι μας (αν έχουμε καμιά σχέση με αυτούς) έφτιαξαν έναν όχι καλύτερο αλλά έναν πρωτόγνωρο τόπο και τρόπο ζωής και διακυβέρνησης, σκεπτόμενοι το σήμερα και το αύριο του κόσμου που ζούσαν και όχι τους παράδεισους, για τους οποίους δεν ήταν καν σίγουροι ότι υπήρχαν.Πολλοί και πολλές από εσάς περιγράφωντας στις εξομολογήσεις τα βιώματα σας και τις εμπειρίες σας, αισθάνεστε εγκλωβισμένοι/ες σ αυτό το θολό τοπίο, όπου τα πάντα είναι ρευστά και περισσότερο απ όλα τα αισθήματα είναι ψεύτικα. Οι αξίες δεν λαμβάνονται υπόψη. Οι "βυσματίες" περνούν καλά. Τα διάφορα ινδάλματα κάνουν καριέρα κυρίως με τα σωματικά τους προσόντα, άσχετα αν "πειράζονται" με διάφορα προγράμματα "ενδυνάμωσης του ονείρου". Τα ντεσιμπέλ των διαφόρων μπαρς καλύπτουν πλήρως τις φωνές που αξίζει ν' ακουστούν. Το χιούμορ έχει αντικατασταθεί από την χυδαία πλάκα. Για διάβασμα, εκτός βέβαια από αυτό το αναγκαστικό της εξεταστικής, ούτε λόγος. Η τηλεόραση γεννάει σήμερα μάγειρες, εκεί που ανάτρεφε κάποτε γυμναστές. Και τα πόστα είναι πιασμένα εδώ και χρόνια από τον παππού, τον γιο και τον εγγονό.Όμως υπάρχει λύση; Αυτό μόνο ο καθένας και καθεμιά μπορεί να το απαντήσει. Τελικά η ζωή είναι κωμωδία για όποιον σκέφτεται και τραγωδία για όποιον την παίρνει στα σοβαρά.