ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή την εξομολόγηση μιας κοπέλας που έχει σχέση με έναν ανώριμο, είπα να σας πω κι εγώ τα δικά μου, να μου πείτε την γνώμη σας.Γνωριμία μέσω κοινής παρέας, 25 χρονών και οι δύο, έχουμε και οι δλυο σταθερή δουλειά και μένουμε μόνοι μας.Είμαστε μαζί δύο μήνες. Είναι από τα ελάχιστα αγόρια που έχω γνωρίσει που είναι πρόθυμα. Είναι πρόθυμος να αλλάξει κάτι που με ενοχλεί, είναι συζητήσιμος, με νοιάζεται και γενικά προσπαθεί να είναι καλά τα πράγματα. Με λίγα λόγια, δεν είναι από τα παιδιά που αδιαφορούν και σε γράφουν στα τέτοια τους ούτε κοιτάει να με απαυτώσει μόνο.Όλα εντάξει μέχρι εδώ.Υπάρχουν κάποια πράγματα όμως που δείχνουν ότι είναι ανώριμος και το μυαλό του έχει κολλήσει στην ηλικία των 18.Για παράδειγμα...κάθεται και ζητιανεύει like στο faceboook, κάνει live μετάδοση και μας δείχνει ότι κάθεται σε μια καρέκλα και λέει αρλούμπες χωρίς να τον ρωτάει κανείς, ανεβάζει στάτους τύπου "αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω" ή "είμαι πολύ πεσμένος ψυχολογικά αλλά δεν θέλω την βοήθεια κανενός" που δεν υπάρχει λόγος να τα γράψει, φοράει κάτι γυαλιά αρνέτ ή όπως λέγονται που είναι τέρμα καγκούρικα και γενικά έχει την νοοτροπία ενός 18χρονου κάγκουρα.Είναι αρκετά μεγάλος για να είναι τόσο ποζεράς.Οκ..καλός, χρυσός, πρόθυμος αλλά ρε παιδιά θα αλλάξει αυτό το τροπάρι?Θα ωριμάσει ποτέ? Μην μου πείτε ότι υπάρχουν και χειρότερα..προφανώς και υπάρχουν αλλά τα χειρότερα θα κοιτάμε?Πήγα κανά δυο φορές να του κάνω συζήτηση κι είπε ότι δεν τον δέχομαι και δεν τον υποστηρίζω κλπΔεν θέλω να χωρίσω, αυτό είναι το σίγουρο. Δεν θα ξαναβρώ τόσο καλό παιδί! Ή μέχρι να ξαναβρώ θα πρέπει πρώτα να έχω περάσει από πόσους μαλάκες.Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε?Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος να ωριμάσει?