κατι παρομιο εχω δει κι εγώ στην ζωη μου .................. ξέρω άτομο απο τα 15 μου που τον εκτίμησα όπως τον μεγαλύτερο αδερφό που δε έχω κι μου λείπει ............ αυτός τώρα έχει παιδιά και τετοια τον χαίρομε που εχει οικογένεια κι σκεφτομαι ................. οτι οι έρωτες περνάν χανοντε χαλούν και μετά ολα τιποτα ..................... η φιλια μένει ομος κι αυτη δε χανετε ................. ειναι τιμή μου που ξερω οτι το άτομο αυτό με εκτιμά και με νιαζετε ................... κι εκτιμώ πολύ περισσότερο την φιλια του παρα να με κυνήγαγε σα γκόμενα .............. φιλαράκι μου απ τα παλιά σε εκτιμώ κι παντα σε θυμαμε αδερφέ μου :):):)
7.9.2019 | 10:03
Δεν το προσπαθήσαμε
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα.Ποιο το νόημα να είμαστε αλλού και η ζωή μας να έχει ένα σορό υπονοούμενα και σκέψεις;Ποιο το νόημα να είμαστε τόσα χιλιόμετρα μακριά, να μην έχουμε καμία επικοινωνία και να μαθαίνω ότι ενώ παντρεύτηκες ψάχνεις να μάθεις νέα μου και εγώ να προσπαθώ να μάθω δικά σου;Δυστυχώς είναι η αγάπη που ποτέ δεν τελείωσε και το μόνο λάθος μας είναι που δεν τολμήσαμε να δοκιμάσουμε το επόμενο βήμα, δεν μιλήσαμε να ξεκαθαρίσουμε το μέλλον μας και δεν φτιάξαμε μια κοινή πορεία.Δεν έχει νόημα ούτε να με ψάχνεις, ούτε να σε ψάχνω. Καλύτερα ας τα ξεχάσουμε όλα.Να προσέχεις και να αγαπάς την οικογένεια που θέλεις να φτιάξεις.
3
