ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω άτομο αυτή τη στιγμή. Μόνο εδώ μπορώ τώρα..Βγήκα βόλτα με ένα παληκαρι, το οποίο έχει πάει εξωτερικό και ψάχνει για δουλειά μόνιμη εκεί πλέον. Ο τύπος έχει κάνει τις σπουδές, έχει δουλέψει για όλα τα έξοδα που έχει χρειαστει και έχει περάσει άσχημα και ψυχολογικά και προσωπικά του βγάζω το καπέλο για όλα αυτα. Ερχόμαστε σε μένα τώρα, συζητούσαμε εννοείται για τα σχέδια μας, όνειρα από εδώ κι έπειτα κλπ. Ένιωσα για άλλη μια φορά άσχημα..και μειονεκτικά. Είμαι και θα παραμείνω Ελλάδα εγώ. Οι γονείς μου έχουν πληρώσει για τις σπουδές μου εμένα έως το πτυχίο μου. Πέρασα κι εγώ μια περίεργη φάση δεν λέω και προχώρησα παρολαυτα κάπως. Τώρα όμως με το πτυχίο μου δεν κάνω τίποτα στην Ελλάδα ουσιαστικά είμαι άνεργη. Από τότε που πήρα το πτυχίο δουλεύω περιστασιακά σε ορισμένες άλλες δουλειές, οι οποίες έληξαν άσχημα είτε παραιτήθηκα είτε με απέλυσαν. Κι αυτές ολίγο μήνες. Τώρα άνεργη θεωρούμαι κι ακόμα ψάχνομαι εντάξει... Αλλά ρε σεις είπα να βγω μια βόλτα εντάξει γνωστός μου είναι αλλά ήρθα σε δύσκολη θέση γιατί λέω εγώ δεν πιάνω μια από αυτά που έχει κάνει ο ίδιος; Εγώ το παλεύω κ μόνη μου να βγάζω χρήματα και τελικά δεν είμαι και πολύ σε μια δουλειά. Όλο κτ γίνεται. Τα οικονομικά των δικών μου χαλί. Να μείνω μόνη μου; ούτε για αστείο. Ξέρω η σύγκριση δεν ωφελεί και κάπου.. Αλλά όταν σε πιάνει το συναίσθημα άστα να πάνε..Τα βάζω κ με τον εαυτό μου, τα βάζω με την κρίση, τα βάζω με τους δικούς μου. Μου πέφτει η διάθεση, δεν θέλω να κάνω τίποτα.. Νιώθω για άλλη μια φορά ότι όλοι προχωράνε και εγώ εκεί δαχτυλοδειχτουμενη. Ακόμα δεν προχώρησα. Άλλοι συμμαθητές παντρευονται κιόλας. Εγώ ποτέ θα κάνω κάτι από όλα αυτά; Φαντάζει πλέον πολύ μακριά για μένα...Έγινα σκατα πάλι.