ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμά μου δούλευε για πολλά χρόνια σε δύσκολη δουλειά. Από την στιγμή που τα αδέρφια μου βρήκαν τις δικές τους δουλειές και έφυγαν απο το σπίτι αποφάσισε να σταματήσει εφόσον είχε κουραστεί , είναι σε κατάλληλη ηλικία ( 50 χρ.) και έχουμε κάποια οικονομική άνεση. Τα προβλήματα είναι τρία.1. Απο την στιγμή που σταμάτησε την δουλεία έχει αναλάβει το νοικοκυριό και επείδη χάθηκε με τις φίλες της, μιας και εκείνες δουλεύουν ακομα, έχει πέσει πολύ ψυχολογικά και στενοχωριέται επειδή δεν έχει κάτι να κανει , επειδή η ζωη της είναι αδεια, δεν επικοινωνεί με κανένα κλπ. 2. Και εδω έρχεται το επόμενο πρόβλημα το οποίο ειναι να περνάει χρόνο μαζί μου. Σίγουρα συμμερίζομαι ότι περνάει και στενοχωριέμαι αλλά είμαι 21 χρονών, σπουδάζω στην πόλη μου και μένω σε επαρχία ( που σημαίνει οτι βγαίνω σπάνια). Ζορίστικα πάρα πολύ να βρω μία ισορροπία μέσα μου και να φτιάξω μια καθημερινότητα που δεν την περιλαμβάνει επομένως δεν θελω τώρα να περνάω χρόνο μαζί της. Στην σκέψη και μόνο οτι περνάω ίσως και μέρες χωρίς να βγω ή να μιλήσω με φίλους και παρόλα αυτα πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να την κάνει παρέα τρελαίνομαι. Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά βαριέμαι φρικτά την παρέα της.Απο την άλλη δεν θέλω να σκέφτομαι τόσο εγωιστικά γιατι μπορεί δύο ώρες μαζι μου να την κάνουν να νιώσει καλυτερα.3. Απο όταν σταμάτησε την δουλεια η στάση του πατέρα μου έχει αλλάξει πάρα πολύ απένατι της. Έχει την απαίτηση να του έχει έτοιμα σιδερωμένα ρούχα, έτοιμο φαγητό και αν επαναλαμβάνεται της φωνάζει να μαγειρεύει διαφορετικά πράγματα , έχει αλλάξει το ύφος του ενώ πηγαίνει για δουλεία οκ αλλα αυτός βγαίνει κάθε μερα με τους φίλους του. Έχω χρόνια να τον δω σπίτι ειδικά βράδυ ενώ εκείνη περιμένει να βγει μαζί του ή να βγει στην Κυριακή μετά την εκκλησία για καφέ. Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο .. οποιαδήποτε γνώμη θα βοηθήσει!! Ευχαριστώ!