ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλεον πραγματικα σε εχω ξεχασει. Και οσο περναει ο καιρος τοσο λιγότερο σε σκεφτομαι. Νιώθω τοσο ωραια που δεν με νοιαζει πια. Που δεν μου λειπεις.Που δεν με ποναει. Νιωθω απελευθέρωμενη απο μια κασταση που δεν μου εκανε καλο.Ετυχε να δω μια φωτογραφία σου με την κοπελα σου. Την κοπελα για την οποια εχεις ανεβάσει τοσα quotes στο ινσταγκραμ αλλα παρ ολα αυτα δεν θεώρησες οτι υπαρχει λογος να την αναφερεις σε μενα. Τοσα γαμημενα χρονια ημουν εκει. Τοσες συζήτησεις, τοσα πραγματα που ηθελα να ζησω μαζι σου. Τοση προσπάθεια να κρατησει αυτο που ειχαμε οταν εβλεπα οτι απομακρυνεσαι. Τοσες φορες ρωτησα και προσπάθησα να καταλαβω. Τοσα ψεματα και δικαιολογίες απο την μερια σου. Μεχρι που συνειδητοποίησα οτι ειχε τελειώσει. Χωρις να μου εξηγήσεις ποτε. Και οταν βρεθηκαμε ξανα παλι ψεματα μου ειπες μεσα στα μουτρα μου. Και σε ξαναρωτησα και παλι δεν μου απαντησες ειλικρινα. Ηξερα την αληθεια τοτε. Δεν ηθελα ουτε να τσακωθω μαζι σου εκεινη την στιγμη. Δεν μου ειπες ποτε την αληθεια απλα εφυγες. Ποσο τραγικος. Αλλα τουλάχιστον καταλαβα με τι ειχα να κανω επιτέλους. Ημουν υπερβολικά καλη για σενα. Δεν σου αξιζε ουτε ο χρονος μου ουτε το προσοχή. Αυτα ξεκίνησα να σκέφτομαι και χαλαστηκα για λιγο οταν ειδα τις φωτογραφιες σας. Ακομα μια νεα γνωριμια μου δεν πηγε καλα (γενικα αυτο το κομματι δεν παει και τοσο καλα τελευταια) οποτε ημουν καπως ευαλωτη. Μεχρι που λεω τι σκατα σκεφτομαι; Εισαι δικο της προβλημα πλεον.Δεν ειναι θυμος αυτο απλα πλεον βλεπω τα πραγματα ξεκαθαρα. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχασα κατι. Ισα ισα εμαθα να με σεβομαι περισσότερο και να μην δεχομαι αθλιες συμπεριφορες (αναγνωριζω το λαθος μου).